شعر درباره مرگ دوست یکی از غم انگیز ترین اشعاری است که توسط بسیاری از شاعران ایرانی سروده شده است و جایگاهی ویژه در ادبیات ما دارد. شعر زیبای زیر نمونه ای از اشعار سروده شده درباره مرگ دوست می باشد که در ارتباط با سوگواری دوست با بیانی زیبا و دلنشین سروده شده است. این اشعار حزن انگیز در قالب های شعری متنوع از جمله شعر نو دارای احساساتی عمیق و نهفته هستند که می توانند به زیبایی بیان شوند. اشعار سروده شده در ارتباط با مرگ رفیق از احساسات درونی و عمیق شاعر سرچشمه می گیرد و مرحمی برای افرادی است که دوستان صمیمی خود را از دست داده اند. بسیاری از اشعاری که در ارتباط با مرگ رفیق سروده شده اند به صورت اشعار کوتاه و پر معنی می باشند.

شعر درباره مرگ دوست

دیده گو اشک ندامت شو و بیرون فرما

دیدن دیده چه کار آیدم از دوست جدا

عوض یوسف گم گشته چو اخوان بینید

دیده خوب است به شرطی که بود نابینا

گر چه دانم که نمی‌یابیش ای مردم چشم

باش با اشک من و روی زمین می‌پیما

در قیامت مگرش باز ببینم که فتاد

در میان فاصله ما را ز بقا تا به فنا

یار در قصر چنان مایحه‌ای ذیل جهان

ما کجاییم و تماشاگه دیدار کجا

یاد آن یار سفرکرده محمل تابوت

کانچنان راند که نشنید کسی بانگ درا

رسم پیغام و خبر نیست، مصیبت این است

به دیاری که سفر کرد سفر کرده‌ ما

به چه پیغام کنم خوش دل آزرده‌ خویش

از که پرسم سخن یار سفر کرده خویش

شعر درباره مرگ دوست

یاد و سد یاد از آن عهد که در صحبت یار

خاطری داشتم از عیش جهان بر خوردار

نه مرا چهره‌ای از اشک مصیبت خونین

نه مرا سینه‌ای از ناخن حسرت افکار

خاطری داشتم القصه چو خرم باغی

لاله عیش شکفته گل شادی بر بار

آه کان باغ پر از لاله و گل یافت خزان

لاله‌ها شد همه داغ دل و گل ها همه خار

برسیده‌ست در این باغ خزانی هیهات

کی دگر بلبل ما را بود امید بهار

بلبلی کش قفس تنگ و پروبال شکست

به چه امید دگر یاد کند از گلزار

گر همه روی زمین شد گل و گلزار چه حظ

یار چون نیست مرا با گل و گلزار چه کار

یار اگر هست به هر جا که روی گلزار است

گل گلزار که بی یار بود مسمار است

شعر درباره مرگ دوست

کاشکی نوگل ما چون گل بستان بودی

که چو رفتی گذرش سوی گلستان بودی

کاش چاهی که در او یوسف ما افکندند

راه بازآمدنش جانب کنعان بودی

کاشکی آنکه نهان کشت ز ما یک تن را

بر سرش راه سرچشمه‌ حیوان بودی

شب هجران چه دراز است خصوصا این شب

کاش روزی ز پس این شب هجران بودی

چه قدر گریه توان کرد در این غم به دو چشم

کاش سر تا قدمم دیده گریان بودی

آنکه بر مرکب چوبین بنشست و بدواند

کاش اینجا دگرش فرصت جولان بودی

سیر از عمر خود و زندگی خویشتنم

نیست پروای خود از بی تو دگر زیستنم

اشعار سروده شده در ارتباط با مرگ رفیق هر خواننده ای را تحت تاثیر قرار می دهد و از جمله اشعار غم انگیز در ارتباط با مرگ می باشد.

شعر درباره مرگ دوست

ای سرا پای وجودت همه زخم و غم و درد

این همه خنجر و شمشیر به جان تو که کرد

هیچ مردی سپهی بر سر یک خسته کشد

روی این مرد سیه باد کش اینست نبرد

حال تو آه چه پرسیم چه خواهد بودن

حال مردی که کشندش به ستم سد نامرد

غیر از آن کافتد و از هم بکنندش چه کنند

شیر رنجور چو بینند شغالانش فرد

که خبر داشت که چندین دد آدم صورت

بهر جان تو ز خوان تو فلکشان پرورد

سرد مهری فلک با چو تو خون گرمی آه

کردکاری که مرا ساخت ز عالم دل سرد

چون ترا زیر گل و خاک ببینند افسوس

آنکه دیدن نتوانست به دامان تو گرد

مردم از غم ، چه کنم، پیش که گویم غم خویش

همه دارند ترا ماتم و من ماتم خویش

شعر درباره مرگ دوست

یارب آنها که پی قتل تو فتوا دادند

زندگانی ترا خانه به یغما دادند

یارب آنها که ز خمخانه‌ی بیدار ترا

رطل خون درعوض ساغر صهبا دادند

یارب آنها که رماندند ز تو طایر روح

جای آن مرغ به سر منزل عقبا دادند

یارب آنها که نهادند به بالین تو پای

تن بیمار تو بر بستر خون جا دادند

یارب آنها که ز محرومیت ای گوهر پاک

ابر مژگان مرا مایه‌ دریا دادند

زنده باشند و به زندان بلایی دربند

کز خدا مرگ شب و روز به زاری طلبند

اشعار سروده شده از جمله شعر نو با این مضمون در ارتباط با مرگ دوست از احساس خلاء نبودن فردی صحبت می کند که در زندگی هر فردی جایگاه ویژه ای دارد.گاهی اشعاری که در ارتباط با مرگ رفیق سروده شده است نشان از غم و اندوه سنگین شاعر دارد که به زیبایی در شعر نمایان می شود.

رفتی و ز رفتنت زمان غمگین است

پرپر زدن پرندگان غمگین است

در گوشه باغ ما که بلبل می خواند،

بیچاره ز گل های خزان غمگین است

داغی که به روی زرد مهتاب زده ست،

از مرگ جوانان جهان غمگین است

و این لاله که داغ سینه اش می بینی،

از قسمت تلخ عاشقان غمگین است.

ابری که به روز ماتمش می بارید،

بر حال غریب قهرمان غمگین است.

بی غم نبود دلی اگر گل نبود،

غم نیز ز مرگ ناگهان غمگین است.

شعر درباره مرگ دوست از زیباترین اشعاری است که می تواند مغموم ترین حالات را بیان کند. از این رو قریحه  شاعری به کمک فقدان از دست دادن دوست می آید و موجب سروده شدن شعری زیبا و غمگین می شود.از احساساتی ترین اشعاری که در ارتباط با مرگ سروده شده است و با حس پریشانی و پشیمانی همراه می باشد شعر درباره مرگ رفیق است. جاوید ماندن یاد و خاطره دوست با کلامی دلنشین در بسیاری از اشعار نمایان است.

شعر درباره مرگ دوست

باشد که ما دست از دنیا برداشتیم

ولی خوشحال به دوستانی که داشتیم

همه را سپاس گوییم و اکران

هر چه داشتیم در این دنیا گذاشتیم

در رفاقت اخم به ابرو نیاوردیم

دوستی را به مانند مادر داشتیم

لقمه خوردیم نمک ها داشتیم

حرمت همدگر به جای می کاشتیم

در غم و اندوه و هجران

بر همدگر نامه ها می داشتیم

خنده ما بود خنده بر نیک و بد

هرگز به همدگر خنده نداشتیم

کیسه و زر و اندوخته را

با همدگر به جیب می داشتیم

روزگار ما بود همچو دو یار

این رفاقت را نیک می داشتیم

دست در دست دو دوست

گرمی دل را ما می داشتیم

گذشت، دور دوران ما

لعنت به دنیا که همدیگر را دور داشتیم

یکی رفت و آن یکی ماند

روزگاری به تلخی می داشتیم

سلطه غم بر دیگری آمد پدید

چشم از دنیا بست آنگاه که نمی داشتیم

بست و رفت بازم نگشت

قطره های اشک تا کنون چگونه ما داشتیم؟

بسیاری از شاعران ناباوری مرگ دوست خود را با کلامی زیبا بیان می کنند. اشعار سروده شده در ارتباط با مرگ دوست با احساس پشیمانی و پریشانی همراه است.

همین بس تارو پودم پاره کردی

همین بس عبوری سرد، غمناک

بیابان پیش رو نگاه می کنم

گردی بلند از غروب

چاپار می آید، نامه ای در دست

نامه ای دگرم نیست

آنکه رفت دگر بازگشتی برش نیست

بر مزارش کدام نامه جواب

کدام زندگی جاری

همین بس دسته ای گل

همین بس خانه ای تاریک

شدم گریان، دور است

عبورش رسیده راهی بی برگشت

دل شکسته، نالان

بسیاری از اشعاری که در ارتباط با مرگ رفیق سروده شده است تمامی عواطف و احساسات شاعر را به خواننده منتقل می کند. شعر کوتاه زیر غم و اندوه شاعر را از دوری عزیز از دست رفته به زیبایی بیان می کند.

نویسنده : سعید شکری