انشا در مورد دوستی و مهربانی
دوستی و مهربانی دو واژه ی بسیار آرامش بخش در دنیا هستند که اگر در وجود تک تک ما جاری شوند می توانند کل دنیا را یک محیط پر از مهر و مهربانی و محبت و آرامش کنند که در آن امنیت به بار می نشیند و خاطر تمام آدمیان آسوده می شود.
دنیای بسیار بزرگ پر از دوستی و مهربانی
دنیای بسیار بزرگ ما، جامعه ای بسیار بزرگ است که همگی ما از صمیم قلب می خواهیم این دنیای بسیار بزرگ و یا به تعبیری دیگر این جامعه ی بسیار بزرگ مان پر از دوستی و مهربانی و محبت و صفا و صمیمیت باشد، پر از خوبی ها در هر زمینه ای که وجود دارد، و همه به این امید که در نهایت با وجود این دوستی و مهربانی های مداوم همواره صلح و آرامش در جای جای آن پابرجا بماند و همگی ما در نقطه نقطه ی آن به آرامی و غرق در آرامش در کنار یکدیگر زندگی کنیم؛ دنیایی که حال و احوالش خوب باشد و بی آن که کسی در نقطه ای از آن دلگیر و غمگین در جایی کز کرده باشد، برای همه یک جای بزرگ و وسیع پر از دوستی و مهربانی و امنیت باشد.
جامعه ی بزرگ دنیا را می توانیم کوچک کنیم و با تکه تکه های دوستی و مهربانی آن را بسازیم.
به دنیا که دقیق و عمیق نگاه می کنیم و نگاهمان را به آرامی به سمت کره ی زمین می چرخانیم، پیش روی مان یک کره ی گرد می بینیم که دقیقا و به سادگی می توانیم آن را یک جامعه ی بسیار بزرگ در نظر بگیریم و اگر این جامعه ی بسیار بزرگ را همین طور پیوسته و منظم و قدم به قدم با دقت و حوصله به قسمت های کوچک تر یا همان جامعه های کوچک تر تقسیم کنیم، می توانیم برنامه ریزی بهتری برای خوب تر شدن حال و احوالش داشته باشیم! در این کوچک تر کردن جامعه ی بسیار بزرگ دنیا، اول به قاره ها، بعد از قاره ها به کشورهای بسیار زیاد می رسیم، بعد از کشورهای بسیار زیاد گذرمان به شهرهای بیشمار می افتد، شهرها را هم که کوچک تر و کوچک تر کنیم و همین طور منظم پیش برویم، در نهایت به تک تک خانه های داخل شهرها می رسیم و وقتی همین تک تک خانه ها را هم کوچک تر و کوچک تر کردیم به خانواده ها می رسیم. درحقیقت خانواده های ساکن در این دنیای بزرگ، کوچک ترین جامعه ای هستند که دانه دانه ی همین خانواده ها، یعنی همین جامعه های کوچک، در کنار هم قرار گرفته، در نهایت جامعه ای بسیار بزرگ به بزرگی دنیا را می سازند.
چطور می توانیم دنیایی پر از دوستی و مهربانی داشته باشیم؟
وقتی جامعه ی کوچک خانواده لبریز از دوستی و مهربانی و محبت باشد حتما آن دنیای بسیار بزرگ و به تعبیری آن جامعه ی بسیار بزرگی که از همین خانواده ها تشکیل شده است نیز پر از دوستی و مهربانی خواهد بود، و بالطبع همگی ما بدون هیچ گونه دلواپسی و ناراحتی و درگیری ای، با لطف و صفا و صمیمیت در کنار هم در آن زندگی خواهیم کرد و در همان جامعه ی بزرگ هیچ دغدغه ای جز خوبی کردن به یکدیگر نخواهیم داشت. صلح و آرامش در نقطه نقطه ی آن جان می گیرد و طعم دلنشین امنیت در همه جای آن چشیده می شود.
این جاست که همگی مان به خوبی درک خواهیم کرد، دوستی و مهربانی دو واژه ای هستند که حتی به تنهایی و فقط با تکرار کردن نام شان حس آرامش بخشی را به انسان منتقل می کنند، چه برسد به این که در وجود تک تک ما جاری شوند و با تجلی پیدا کردن در تمامی رفتار و اعمالمان، آن ها یعنی همان دو واژه ی دوست داشتنی دوستی و مهربانی را به یکدیگر هدیه کنیم، و چه هدیه ای شیرین تر از دوستی و مهربانی در قالبی از صداقت و خلوص.
اعضای خانواده می توانند با دوستی و مهربانی جامعه ی کوچک خانواده را به نیکی بسازند.
وقتی تک تک اعضای خانواده بدون آن که هیچ گونه توقع ویژه و خاصی از همدیگر داشته باشند و فقط به این دلیل که خود را به اخلاق و رفتار خوب و پسندیده آراسته اند و به این اخلاق خوب و نیکو خو گرفته اند، به یکدیگر مهر بورزند و محبت کنند و همدیگر را بدون تکلف و صادقانه و از صمیم قلب دوست بدارند، مشکلات یکدیگر را بدون هیچ چشمداشتی چه مادی و چه معنوی به سرعت برطرف نمایند، در هر زمان ممکن و به هر بهانه ای اسباب شادمانی و خوشحالی یکدیگر را با عشق فراهم کنند و در همه حال یکدیگر را تنها نگذارند، پشت و پناه یکدیگر باشند و هر کدام تکیه گاه دیگری باشد، به همین سادگی یک خانواده ی سالم و پر از صمیمیت و مهر و دوستی و مهربانی را خواهیم داشت. خانواده ای که اعضایش دانه دانه محبت هستند و در مجموع یک اجتماع غرق در آرامش و امنیت.
آیا دوستی و مهربانی با خطای یک نفر نابود می شود؟
البته باید حواسمان انقدر جمع باشد که متوجه این نکته ی مهم باشیم و این نکته را همیشه به خاطر بسپاریم که دوستی و مهربانی فقط دیدن خوبی های همدیگر و احیانا جبران خوبی های یکدیگر نیست. اصلا معنی خوب بودن تلافی کردن خوبی ها نیست. دوستی و مهربانی فقط پاسخ به یک نگاه مهربان با مهربانی کردن و لبخند زدن به او نمی باشد. شاید بتوان معنای واقعی و عمیق تر دوستی و مهربانی را زمانی به درستی فهمید که از تمامی اشتباهات ناخواسته ی همدیگر بگذریم و بدون آن که آن ها را در خاطر خود بایگانی کنیم، همدیگر را ببخشیم و خاطرات اشتباهات همدیگر را در هیچ شرایطی و به هیچ عنوان نه تنها برای دیگران و بخصوص شخص خطاکار که حتی برای خود و در ذهن خود هم مرور نکنیم.
دوستی و مهربانی به همان اندازه که در خوب بودن و خوبی کردن و محبت روا داشتن در حق دیگران می تواند تعریف شود، در گذشت کردن هم معنا پیدا می کند، در این که رنجیده شوی و رنجی به کسی نرسانی، در این که قهری ببینی و قهر نکنی. فقط با همین خصلت زیبای گذشت است که اعضای خانواده باز هم می توانند در کنار هم مشق مهربانی کنند و بر زخم های رنجدیدگی یکدیگر مرهم بگذارند و اندک خراشی که بر جامعه وارد می شود را با گذشت و ایثار خویش التیام ببخشند و ترمیم کنند، تا در نهایت جامعه ای سالم با پیکره ای قوی و بدون هیچ جراحتی داشته باشیم.
ناگفته پیداست که با توجه به این تعریف ها از جامعه ی کوچک خانواده، مادامی که دوستی و مهربانی در وجود تک تک اعضای خانواده به صورت ماندگار و همیشگی به زلالی و پاکی جاری نشود و دوام نداشته باشد، نمی تواند خانواده ی امن و لبریز از محبت را ایجاد نماید. خوب بودن و صمیمی بودن باید در وجود تک تک اعضای خانواده حک شده، همیشگی و مدام باشد تا جامعه ی کوچک خانواده به شکلی سالم و غرق در مهربانی و صمیمیت شکل بگیرد. در مرحله ی بعدی جامعه های کوچک خانواده های سالم می توانند یکی یکی در کنار هم قرار بگیرند و از اجتماع تمامی این جامعه های کوچک و پر محبت، در نهایت یک جامعه ی بسیار بزرگ پر از محبت و صمیمیت به بزرگی دنیای بزرگ ما شکل بگیرد، که نتیجه ی این جامعه ی بزرگ سالم و صمیمی یک دنیای غرق در آرامش و صلح و صفا خواهد بود.
از دوستی و مهربانی کردن چه نتیجه ای می گیریم؟
از دوستی و مهربانی کردن، داشتن آرامش در وجود خودمان را نتیجه می گیریم، داشتن محیطی پر از آرامش را نتیجه می گیریم که جای جای آن برای تک تک ما امن است، و در پس این محیط امن و آرامش بخش رشد و تعالی در جهت انسانیت را نتیجه خواهیم گرفت. می توانیم هم خودمان رشد کنیم و هم باعث رشد دیگران شویم و در نهایت دنیایی پیشرفته و قوی داشته باشیم که برای هر مسأله ای راه حلی دارد و راه حل هر مسأله اش حلّال مشکلات همه ی کسانی می باشد که با آن مسأله درگیرند. از دوستی و مهربانی کردن به یکدیگر به خانواده ای امن می رسیم و در نهایت به دنیایی امن، که با راحتی و خاطری آسوده در جای جای آن قدم می زنیم و با خیال راحت زندگی می کنیم.
از این همه نوشتن درباره ی دوستی و مهربانی چه نتیجه ای می گیریم؟
شما را نمی دانم ولی من از این نوشته ها در مورد دوستی و مهربانی نتیجه می گیرم که تک تک ما انسان ها باید به خوب بودن خودمان فکر کنیم، برای خوب بودن خودمان تلاش کنیم و یک کلام و ختم کلام، برای هر تغییر به سمت خوبی و خوب بودن باید تغییر را از خودمان شروع کنیم و اول خودمان برای خوب بودن قدم برداریم و خوب شویم تا کم کم و دانه به دانه، بعد از آن کل خانواده و بعد همین طور بالا برود تا به جامعه ی بسیار بزرگ دنیا برسد و یک دنیای خوب پر از دوستی و مهربانی داشته باشیم. این که می گویند «با یک گل بهار نمی شود» شاید درست باشد ولی وقتی «من» خوب باشم، «تو» خوب باشی، «شما» خوب باشید، کم کم «ما» خوب می شویم و دیگر فقط یک گل تک و تنها نیست که با بودنش بهار نشود، یک گلستان گل های خوبی در وجود تک تک ما روییده است که دنیای مان را همیشه بهاری می کند، بهاری از دوستی و مهربانی لبریز.
زندگی تان پر از دوستی و مهربانی
نویسنده : محبوبه عباسی
انشا در مورد دوستی و مهربانی
دوست و مهربانی
دوست و مهربانی دو مفهومی هستند که در کنار هم معنا پیدا می‌کنند. دوستی یعنی علاقه و محبت میان دو یا چند نفر و مهربانی یعنی رفتاری که از روی محبت و عطوفت انجام می شود.
دوست واقعی کسی است که در همه حال در کنار ماست ، در شادی ها و غم ها ، در موفقیت ها و شکست ها. او کسی است که به ما اعتماد دارد و ما هم به او اعتماد داریم. دوست واقعی کسی است که ما را می فهمد و ما هم او را می فهمیم.
مهربانی یکی از صفاتی است که خداوند متعال در انسان قرار داده است. مهربانی یعنی دلسوزی و کمک به دیگران. مهربانی می تواند به شکل های مختلف بروز کند ، مانند کمک به نیازمندان ، کمک به حیوانات ، کمک به محیط زیست و حتی لبخند زدن به دیگران.
دوست و مهربانی دو نعمت بزرگی هستند که خداوند به انسان ها عطا کرده است. داشتن دوست و مهربانی می تواند زندگی را زیباتر و لذت بخش تر کند.
فواید دوستی و مهربانی
دوست و مهربانی فواید زیادی برای انسان‌ها دارند. از جمله این فواید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
افزایش شادی و نشاط: دوست و مهربانی می تواند باعث افزایش شادی و نشاط در انسان شود. وقتی با دوست خود هستیم ، احساس آرامش و امنیت می‌کنیم.
تقویت اعتماد به نفس: دوست و مهربانی می تواند باعث تقویت اعتماد به نفس در انسان شود. وقتی دوستانی داریم که به ما اعتماد دارند ، احساس ارزشمندی می کنیم.
کاهش استرس و اضطراب: دوست و مهربانی می تواند باعث کاهش استرس و اضطراب در انسان شود. وقتی با دوستان خود هستیم ، می توانیم از مشکلات و نگرانی های خود صحبت کنیم و آرامش بیشتری پیدا کنیم.
بهبود روابط اجتماعی: دوست و مهربانی می تواند باعث بهبود روابط اجتماعی در انسان شود. وقتی دوستانی داریم، می توانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم و روابط اجتماعی خود را تقویت کنیم.
کمک به جامعه: دوست و مهربانی می تواند باعث کمک به جامعه شود. وقتی با دیگران مهربان هستیم ، می توانیم به ایجاد جامعه ای بهتر کمک کنیم.
چگونه دوست و مهربانی را در زندگی خود گسترش دهیم؟
برای اینکه دوست و مهربانی را در زندگی خود گسترش دهیم ، می توانیم کارهای زیر را انجام دهیم :
با دیگران ارتباط برقرار کنیم: برای اینکه دوستان جدید پیدا کنیم ، باید با دیگران ارتباط برقرار کنیم. می توانیم در فعالیت های گروهی شرکت کنیم ، با همسایگان خود آشنا شویم و در جمع های دوستانه حضور داشته باشیم.
به دیگران کمک کنیم: یکی از بهترین راه های گسترش دوستی و مهربانی ، کمک به دیگران است. می توانیم به نیازمندان کمک کنیم ، به حیوانات کمک کنیم و به محیط زیست کمک کنیم.
مهربان باشیم: مهربانی را در همه‌ی رفتار های خود نشان دهیم. با دیگران با احترام رفتار کنیم ، لبخند بزنیم و به دیگران کمک کنیم.
دوست و مهربانی دو نعمت بزرگی هستند که خداوند به انسان ها عطا کرده است. با گسترش دوستی و مهربانی در زندگی خود ، می توانیم زندگی را زیباتر و لذت بخش تر کنیم.
انشا درباره دوست خوب کلاس چهارم پنجم ششم (2)
