چگونه یک دوست خوب داشته باشم

نوشته شده توسط مدیر · در۲۶ تیر ۱۳۹۴ ساعت ۲۳:۵۴.

Help your mentee learn the characteristics of a good friend

به این راهکار های طلایی که در سه مقاله ی زیر از منابع مختلف تهیه و گرد اوری شده دقت کنید مطمعنا شما موفق خواهید شد یک دوست خوب و مورد دلخواه خود را براحتی انتخاب کنید

انتخاب دوست در زندگی نقش مؤثری ایفا می کند. در بسیاری از مواقع سرنوشت افراد با دوستی ها گرده می خورد و فرد از این ره آورد یا به سعادت می رسد و یا زندگی اش به شقاوت ختم می شود. امیرالمؤمنین(ع) معیار انتخاب دوست را بیان فرمود: دوستت کسی است که تو را از بدی باز بدارد و دشمنت آن کس است که تو را به بدی وادار کند.دوست خوب انسان را به طرف خدا می کشاند. آشنایی با مسجد و نماز، بازداری از بدزبانی و دشنام، احسان و نیکی به دوستان و مستمندان، وفای به عهد، خوش خُلقی و هر چه که در مسیر تقوا و درستکاری قرار گیرد، دستاورد رفاقت صحیح است. پیامبر گرامی اسلام فرمود:ارزش مرد به دین دوست او است. باید بنگرد با چه کسی دوستی دارد.

امام صادق(ع) در حدیثی ویژگی های دوست خوب را بیان فرمود: هیچ کس را به دوستی مشناس تا او را در سه چیز بیازمایی. به خشمش بنگر که او را از حق به باطل گرایش می دهد یا نه؟ در درهم و دینار (هنگامی که به پول محتاج هستی از وی طلب کن) و هنگامی که با او مسافرت می کنی (انسان در سفر جوهرة خود را نشان می دهد).
داشتم خُلق نیکو جلب کنندة خوبی ها است، امیرمؤمنان (ع) فرمود:هر کسی که دارای اخلاق نیکو باشد، دوستانش بسیار می شوند و مردم با او اُنس و اُلفت می گیرند.
اگر کسی بخواهد مردم او را دوست داشته باشند، باید در هنگام برخورد با ایشان گشاده رو و با لبخند باشد تا در دل افراد از هر صنف نفوذ کند

منبع:http://www.alef.ir

ویژگی های دوست خوب

می خواستم در مورد ویژگی های انتخاب دوست در دانشگاه ازتون راهنمایی بگیرم؟

داشتن دوست و برخوردار بودن از ارتباط عاطفى دوستانه، یک ضرورت انسانى است. حتى اگر آدمى را موجودى اجتماعى نشناسیم؛ داشتن دوست - به مقتضاى تدبیر عاقلانه و تأمین خواسته‏هاى فطرى و غریزى - یک پدیده ضرورى و انکارناپذیر است. اکنون باید مشخص کرد که معیارهاى انتخاب دوست چیست و بهترین همنشین کیست؟
در مرام مسلمانان، هدف تمام اعمال و رفتارها، به آخرت و خشنودى خدا بر مى‏گردد؛ از این رو هرگاه در پى انجام عملى بر مى‏آییم، اولین سؤال آن است که آیا این عمل، موجب خرسند شدن حضرت حق مى‏شود یا نه؟ آیا خداوند به انجام دادن این عمل رضایت دارد یا نه؟ زیرا همگى بنده اوییم و باید در پى تحصیل رضایت مولاى خود باشیم.
انگیزه اصلی از نگاه توحید اسلام در انتخاب دوست نیاز به همراه است. از نظر اسلام انسان سالک کوی خدا است و یکی از نیازهای این راه داشتن دوست همراه و کسی است که در مسیر الی الله کمک کار سالک باشد. یعنی دو نفر یا چند نفری که در اثر رابطه دوستی در مسیر خدایی شدن هم پیمان شده اند که به هم کمک کنند. بنابراین ویژگی اصلی و عمده دوست برای یک انسان مسلمان و مومن در راه بودن است. اگر کسی در راه خدا باشد, و هدف و انگیزه اش وصول به خدا و خدایی شدن باشد, به طور قطع شرایط دیگر را نیز خواهد داشت, چون شرایط جزئی همه زیر مجموعه و نتیجه ایمان و در راه خدا بودن فرد است. بنابراین می توان گفت: شرایطی که دوست باید داشته باشد, تنها یک شرط است و آن موحد بودن و در مسیر توحید قدم زدن است و سایر شرایط در صورت بودن این شرط خود بخود حاصل خواهد بود.
البته برای این منظور نیاز به خودشناسی هم هست. یعنی باید انسان ببیند خودش اهل راه هست یا نه. اگر اهل راه بود؛ خوب طبیعی است که باید دوست اش نیز اهل راه باشد. اگر در این زمینه اشتباه بکند؛ این خطر وجود دارد که در اثر معاشرت با دوست گمراه؛ او نیز از مسیر عبودیت و کمال خارج شود و گمراه گردد؛ بنابراین با این بیان و معیار؛ ضرورت دقت در این زمینه کاملا مشهود و سرنوشت ساز است.

سه شرط دوستى‏
دوستى قبل از هر چیز، داراى سه شرط اساسى است که مقدم بر دیگر شرایط، باید رعایت گردد. شخصى سزاوار دوستى است که:
1. دیدار او خدا را به یاد شما آورد؛ یعنى، زیارت وى سبب ذکر خدا باشد.
2. گفتار او به دانش و معلومات شما بیفزاید و از هر کلام او، ثمره‏اى علمى فراهم آید.
3. عمل و کردار او، آخرت را به یاد آورد؛ به گونه‏اى که به اعمال و رفتار شما رنگ آخرتى بزند.
اگر کسى را با سه شرط فوق یافتید، سعى کنید با او دوست باشید و وجود وى را غنیمت شمارید؛ و گرنه درجست و جوى چنین دوستانى باشید. تا زمانى که یک شخص را با چنین ویژگى‏هایى نیافتید، به سادگى با او دوستى برقرار نکنید. فضاى دوستى بهترین فضاى استفاده از کمالات معنوى است و باید زمینه‏ساز دیندارى، بندگى، رشد علمى و اخلاقى گردد. در مقابل دوستى‏اى که موجب انحطاط اخلاقى و زمینه‏ساز مفاسد دینى و دنیوى شود، دوستى نیست؛ بلکه دشمنى و عداوت است و از این دوستى‏ها باید سخت اجتناب کرد.
شرایط سنى و طبقه اجتماعى نیز تا حدودى زمینه‏ساز برخى از شرایط قبلى است. افرادى که اختلاف سنى دارند، کمتر مى‏توانند از حضور یکدیگر بهره علمى و عملى ببرند و زمینه ارتباط روحى و رشد معنوى را براى هم فراهم سازند. پس به صورت عمومى، بهتر است شرایط سنى و طبقه اجتماعى و سطح شناختى، تحصیلى و ... نیز رعایت گردد.

ملاک‏هاى دوست خوب‏
افزون بر آنچه گذشت، در قرآن کریم و روایات اهل بیت‏علیهم السلام، ملاک‏هاى مهم دیگرى براى دوست خوب بیان شده که به اختصار بعضى از آنها بیان مى‏شود:
1. کسى که به یاد خدا است و هدفش جز رسیدن به او نیست‏کهف (18)، آیه 28..
2. عاقل و خردورز است؛ حضرت على‏علیه السلام فرمود: «بیشترین درستى‏ها و خوبى‏ها، در همراهى و دوستى با صاحبان عقل و درایت است»غررالحکم، حرف الف..
3. خیانت پیشه، ستم کار و سخن چین نباشد؛ امام صادق‏علیه السلام فرمود: «از سه گروه بر حذر باش! خیانت کار، ظالم و سخن چین؛ زیرا کسى که به نفع تو به دیگران خیانت کند، روزى خواهد آمد که به خودت نیز خیانت کند! شخصى که به جانبدارى از تو، حق دیگران را پایمال نماید و به ظلم عادت کند، بالاخره به تو نیز ظلم خواهد کرد! انسان سخن‏چین، همان طور که سخن دیگران را پیش تو مى‏آورد، سخن تو را نیز نزد اغیار خواهد برد».بحارالانوار، ج 75، ص 229.
4. آنچه براى خود مى‏پسندد، براى تو نیز بپسندد و آنچه را که براى خویش نمى‏خواهد، براى تو نیز نخواهد. رسول اکرم‏صلى الله علیه وآله فرمود: «در مصاحبت و رفاقت کسى که آنچه را براى خود مى‏خواهد براى تو نخواهد، هیچ خیر و فایده‏اى وجود ندارد».همان، ج 71، ص 198.
5. قطع کننده رحم نباشد؛ امام باقرعلیه السلام فرمود: «پدرم امام سجادعلیه السلام مرا نصیحت فرمود: اى پسرم! از رفاقت با کسانى که قطع رحم‏کنند، بپرهیز؛ زیرا من آنها را در قرآن شریف سه بار مورد لعن و نفرین پروردگار یافتم»تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 45..
شخصى که با نزدیکان خود، نتواند معاشرت و هم زیستى صحیح داشته باشد - در حالى که آنان با وى از یک خانواده و فرهنگ و گوشت و خون مى‏باشند - چگونه مى‏تواند با غیر خویشاوندان رفاقت صمیمانه داشته باشد.
6. عیب‏جو نباشد؛ امام على‏علیه السلام فرمود: «از رفاقت و نشست و برخاست با کسانى که عیب‏جو و به دنبال نقاط ضعف دیگران هستند، بپرهیز؛ زیرا دوست چنین اشخاصى، از ضرر آنان سالم نمى‏ماند و طعمه عیب‏جویى‏هاى آنان خواهد شد».غررالحکم، باب الف.
7. بدکردار نباشد؛ امام على‏علیه السلام فرمود: «رشته دوستى‏هاى بدکاران، زودتر از دوستى دیگرى از هم مى‏گسلد».منتخب میزان الحکمة، ج 1، ص 225، (قم: دارالحدیث، چاپ اول، 1381).
8. از دشمنان خدا نباشد؛ امام على‏علیه السلام فرمود: «مبادا دشمنان خدا را دوست بدارى یا دوستى را نثار کسى جز دوستان خدا کنى!! هر کس مردمى را دوست بدارد، با آنان محشور مى‏شود».همان جا.

راه‏هاى دوست‏آزمایى‏
در روایات راه‏هاى متعددى براى امتحان دوستان بیان شده است؛ از جمله:
1. در حال بى‏نیازى و فقر، دوستى او عوض نشود؛ امام باقرعلیه السلام فرمود: «بدترین دوست کسى است که تو را به هنگام بى‏نیازیت حفظ کند و به وقت تنگدستى رها سازد

منبع:http://akhlagh.porsemani.ir/node/237

مقاله ی سوم راجب ویژگی ها دوست خوب

همه ما این ضرب المثل معروف را شنیده ایم که می گوید: « دوست هزارتایش کم است و دشمن یکی اش هم زیاد » اما باید توجه داشت که به هر فردی که با او ارتباط داریم نمی توانیم عنوان دوست حقیقی بدهیم. همه ما دوستانی داریم و طبعا به نوعی از دوستی هایمان لذت می بریم. بعضی از ما دوستان نزدیک و صمیمی داریم اما همیشه این سوال مطرح است که چه مواردی باعث می شود که یک دوست به رفیقی حقیقی و واقعی تبدیل شود؟ چه جزئیاتی وجود دارد که یک دوست واقعی را از یک دوست معمولی متمایز و تفاوتش را برای ما آشکار می کند؟ دوستی یکی از مهم ترین روابطی است که ما در زندگی مان درصدد بهبود و پیشرفت آن هستیم.

ممکن است یافتن دوست، کار بسیار آسانی باشد اما یافتن دوستی که در طول رابطه و در مواقعی که ما با سختی ها و مشکلاتی مواجه می شویم بخواهد و بتواند به کمک مان بیاید و در واقع یافتن یک دوست حقیقی، سخت است. دکتر محمود سریع القلم استاد دانشگاه شهید بهشتی در یادداشتی با بیان این که «دوستی مانند کتاب است، سال ها طول می کشد تا نوشته شود ولی در عرض چند ثانیه با یک کبریت می سوزد.» به بررسی 29 ویژگی یک دوستی خوب می پردازد. در خور ذکر است که شما می توانید با بررسی این ویژگی ها در دوستان تان میزان مطلوب بودن آن ها برای ادامه دوستی را بررسی و تلاش کنید برای بروز چنین ویژگی هایی در رفتارتان، دوست های بهتری برای دیگران باشید.

یک دوست خوب ویژگی های زیر را دارد

_ انتظارات خود را به حداقل برساند و اگر می تواند صفر کند.
_ ضرورتا هر آنچه را که متوجه می شود به زبان نیاورد.
_ تا اجازه دوست را نداشته باشد، رازی از او را با کسی در میان نگذارد.
_ از موفقیت او به طور واقعی خرسند باشد.
_ فقط "نشنود" بلکه به او گوش کند.
_ در هیچ شرایطی، پشت سر او صحبت نکند.
_ با او هم بخندد، هم گریه کند.
_ مرتب از وجود او و ویژگی های مثبت او، قدردانی کند.
_ اگر گله ای از او دارد، مدتی صبر کند تا شرایط مناسب حل و فصل آن فراهم آید.
_ یادداشتی که روی هدیه می گذارد، از خود هدیه مهم تر است.
_ تا می تواند احترام او را در جمع حفظ کند.
_ بعضاً با خاموشی و سکوت، با او صحبت کند.
_ از "عذر می خواهم" فراوان استفاده کند.
_ اگر بدی دید، گذشت کند.
_ اگر بدی ها ادامه پیدا کرد، آن شخص دیگر دوست نیست.
_ تا می تواند زبان خود را کنترل کند چراکه زخم زبان به سختی فراموش می شود.
_ از سِرّ دوست مراقبت کند.
_ در رفتار و واکنش، قابل پیش بینی باشد.
_ پیامدهای احتمالی هر سخن و رفتاری را قبلاً مطالعه و محاسبه کند.
_ به دوستی، به شکل درازمدت نگاه کند تا همیشه محبت و خویشتنداری کند.
_ برای موفقیت او قدم بردارد.
_ وقتی موردی روشن نیست، اول بپرسد بعد قضاوت کند.
_ در اوج عصبانیت، الفاظ و ادبیات مؤدبانه استفاده کند.
_ از ادب و تربیت دوست سوء استفاده نکند.
_ اگر قراراست داستانی را بگوید، همه را بگوید یعنی به طور مثال ۲۰ درصد آن را مخفی نکند.
_ تاریخ تولد او را بداند و حداقل یادداشتی ماندنی بفرستد.
_ به خاطر پول بیشتر و موقعیت بهتر، به او خیانت نکند.
_ برای گوشزد کردن موردی، اگر لازم باشد 5 سال صبر کند.
_ هوش و تشخیص او را دستکم نگیرد.