آیه ۱۴۰ سوره نساء درباره مجلسی که آیات الهی مورد تمسخر قرار می‌گیرد، چه دستوری می‌دهد؟

(۱) خروج از مجلس پاسخ درست

(۲) سکوت و عدم همراهی

(۳) مقابله به مثل

آیه 140 سوره نساء به یکی از مهم‌ترین آموزه‌های اخلاقی در قرآن، یعنی عدم حضور در مجلسی که آیات الهی مورد تمسخر و استهزاء قرار می‌گیرد، اشاره دارد:

وَإِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا

ترجمه:

و هنگامی که آیات خدا را می‌شنوید که به آنها کفر ورزیده می‌شود و به ریشخند گرفته می‌شود، با آنها ننشینید تا به سخن دیگری درآیند، زیرا در این صورت شما هم مانند آنها هستید، آری، خداوند منافقان و کافران را همگی در جهنم جمع می‌کند.

در این آیه، خداوند به مسلمانان دستور می‌دهد که:

از حضور در مجلسی که آیات الهی مورد تمسخر و استهزاء قرار می‌گیرد، خودداری کنند.

اگر در چنین مجلسی حاضر شدند، تا زمانی که صحبت به موضوع دیگری تغییر پیدا نکرده است، از آن مجلس خارج شوند.

علل این دستور:

حفظ حرمت آیات الهی: حضور در مجلسی که آیات الهی مورد تمسخر قرار می‌گیرد، به نوعی اهانت به مقدسات محسوب می‌شود.

عدم تأیید و تشویق تمسخر کنندگان: با خروج از مجلس، مسلمانان به تمسخر کنندگان نشان می‌دهند که عمل آنها را تأیید نمی‌کنند.

جلوگیری از انحراف عقیدتی: حضور در چنین مجلسی می‌تواند باعث انحراف عقیدتی مسلمانان، به ویژه افراد ضعیف الایمان شود..