این متن به اختصار موضوع شعر گردانی صفحه 51 نگارش یازدهم را معرفی می‌ کند و با تشبیه دیدار یار غایب به باران بر سر تشنه‌ ای ، ذوق و اشتیاق این دیدار را به تصویر می‌ کشد. این متن می‌ تواند برای دانش‌ آموزان پایه یازدهم انگیزه‌ ای برای نوشتن یک انشا زیبا و خلاقانه در این زمینه باشد

انشا و متن شعر گردانی درباره ی شعر دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

مقدمه

در این شعر، سعدی به زیبایی از لذت دیدار یار غایب سخن می گوید. او این لذت را به لذت باران از ابر بر سر تشنه ای در بیابان تشبیه می کند.

بدنه

در بیت نخست، سعدی می پرسد: آیا می دانی دیدار یار غایب چه ذوقی دارد؟ او برای پاسخ به این پرسش، تشبیهی زیبا می آورد:

دیدار یار غایب دانی چه ذوقی دارد ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

در بیابان، تشنگی یکی از بزرگترین رنج های انسان است. وقتی ابر باران بر سر تشنه ای در بیابان ببارد، او با چه شادی و ذوقی باران را می نوشد؟ این لذت، مانند لذت دیدار یار غایب است.

در بیت دوم، سعدی می گوید:

ای بوی آشنایی دانستم از کجایی پیغام وصل جانان، پیوند روح دارد

بوی آشنایی، یادآور یار غایب است. این بو، مانند پیامی از سوی یار است که به عاشق می گوید: هنوز به یادت هستم و به زودی نزد تو خواهم آمد. این پیام، روح عاشق را پیوند می دهد و او را زنده می کند.

نتیجه

سعدی در این شعر، به زیبایی از لذت دیدار یار غایب سخن می گوید. این لذت، مانند لذت باران از ابر بر سر تشنه ای در بیابان است. دیدار یار غایب، مانند پیامی از سوی یار است که به عاشق می گوید: هنوز به یادت هستم و به زودی نزد تو خواهم آمد. این پیام، روح عاشق را پیوند می دهد و او را زنده می کند.

تأملات

این شعر، می تواند در مورد هر نوع عشقی، از جمله عشق به خانواده، دوستان، وطن و حتی عشق به خدا تفسیر شود. در هر صورت، لذت دیدار یار غایب، یکی از لذت های بزرگ زندگی است که می تواند روح انسان را سرشار از شادی و امید کند.

انشای در مورد دیدار یار غایب

دیدار یار غایب

دیدار یار غایب، یکی از زیباترین و دلنشین ترین احساسات بشری است. این احساس، زمانی که پس از مدت ها دوری، بالاخره دوباره به عزیزی که دوستش داریم می رسیم، به اوج خود می رسد.

در این لحظه، همه چیز برایمان زیبا و دلپذیر به نظر می رسد. دنیا رنگ دیگری پیدا می کند و روحمان پر از شادی و امید می شود.

مثل این است که پس از یک سفر طولانی و خسته کننده، بالاخره به خانه رسیده ایم. یا مثل این است که تشنه ای در بیابان، بالاخره به آب رسیده است.

دیدار یار غایب، مانند یک معجزه است. این دیدار، می تواند همه ی غم ها و ناراحتی هایمان را از بین ببرد و به زندگیمان معنا و هدف ببخشد.

در شعر زیر، سعدی، این احساس را به زیبایی بیان کرده است:

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابر که در بهاران بر تشنه ایی ببارد

در این شعر، سعدی، دیدار یار غایب را به بارش باران در بیابان تشنه تشبیه کرده است. بارش باران ، برای تشنه ای که در بیابان گرفتار شده است، نعمتی بزرگ و ارزشمند است. این باران ، جان تازه ای به او می بخشد و او را از مرگ نجات می دهد.

دیدار یار غایب نیز، مانند باران در بیابان، برای انسان خسته و غمگین، نعمتی بزرگ و ارزشمند است. این دیدار، روح انسان را تازه می کند و به او امید و انگیزه می بخشد.

دیدار یار غایب ، می تواند در هر شرایطی اتفاق بیفتد. این دیدار می تواند در یک مهمانی ، در یک سفر، یا حتی در یک اتفاق ساده و روزمره رخ دهد.

اما مهم این است که این دیدار ، از صمیم قلب باشد و از روی عشق و علاقه انجام شود. در این صورت ، این دیدار ، تأثیری عمیق و ماندگار بر زندگیمان خواهد داشت.

در پایان، می توان گفت که دیدار یار غایب ، یکی از زیباترین و دلنشین ترین لحظات زندگی است. این لحظه ، می تواند همه ی غم ها و ناراحتی هایمان را از بین ببرد و به زندگیمان معنا و هدف ببخشد.

معنی دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان بر تشنه‌ ای ببارد شعر سعدی

در این بیت ، سعدی با تشبیه دیدار یار غایب به باریدن باران بر تشنه‌ ای در بیابان ، به بیان لذت و شوق دیدار یار می‌ پردازد. تشنه‌ ای که در بیابان در حال جان دادن است، با دیدن باران و سیراب شدن، لذتی وصف‌ ناپذیر را تجربه می‌ کند. این لذت و شوق، در حدی است که حتی اگر آن تشنه ، قبلاً هرگز آب نخورده باشد ، باز هم از آن لذت می‌ برد.

سعدی در این بیت، عشق و محبت را به تشنگی تشبیه می‌کند. عاشقی که یار خود را از دست داده است ، مانند تشنه‌ ای در بیابان است. او با دیدن یار خود، مانند تشنه‌ای که باران را می‌بیند، لذت و شوقی وصف‌ناپذیر را تجربه می‌کند.

این بیت، یکی از زیباترین و پرمعناترین اشعار سعدی است. این بیت، به خوبی بیانگر عشق و محبت است و می‌تواند به هر کسی که عاشق است، امید و انگیزه بدهد.

در ادامه ، به شرح برخی از اصطلاحات و مفاهیم این بیت می‌پردازیم:

یار غایب: یار و محبوبی که در حال حاضر حضور ندارد.

ذوق: لذت و شوق.

باریدن: فرود آمدن باران از آسمان.

تشنه: کسی که تشنه است و نیاز به آب دارد.

بیابان: مکانی خشک و بی‌آب.

این بیت ، از جمله اشعاری است که در فرهنگ عامه نیز به‌کار می‌ رود. این بیت ، در بسیاری از آثار هنری و ادبی نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

انشا درباره ضرب المثل دیدار یار غایب

دیدار یار غایب

ضرب المثل دیدار یار غایب به این معناست که دیدار با شخصی که مدت هاست او را ندیده ایم، لذت و اشتیاق زیادی دارد. این ضرب المثل در بسیاری از فرهنگ ها وجود دارد و بیانگر ارزشی است که انسان ها برای روابط با یکدیگر قائل هستند.

در زندگی هر کس افرادی هستند که برای او عزیزند و دوست دارد با آنها در ارتباط باشد. این افراد می توانند اعضای خانواده، دوستان، یا حتی کسانی باشند که تنها به صورت گذرا با آنها آشنا شده ایم. وقتی این افراد برای مدتی از ما دور می شوند، دلتنگی ما برای آنها بیشتر می شود و اشتیاق دیدار با آنها افزایش می یابد.

وقتی بالاخره این افراد را پس از مدت ها دوری می بینیم، احساسی از شادی و خوشحالی به ما دست می دهد که وصف ناپذیر است. این احساس می تواند حتی از عشق و محبتی که به این افراد داریم نیز بیشتر باشد. زیرا در طول این مدت دوری، خاطرات و احساسات ما نسبت به آنها بیشتر شده است و اکنون دیدن آنها برای ما لذتی دوچندان دارد.

ضرب المثل دیدار یار غایب می تواند در بسیاری از موقعیت ها کاربرد داشته باشد. برای مثال، وقتی یک سرباز پس از مدت ها دوری از خانواده به خانه بازمی گردد، دیدار با خانواده برای او بسیار لذت بخش است. یا وقتی یک دوست قدیمی که مدت هاست او را ندیده ایم، به دیدن ما می آید، دیدار با او برای ما بسیار خوشحال کننده است.

این ضرب المثل همچنین می تواند به ما یادآوری کند که قدر لحظات با عزیزانمان را بدانیم و از بودن در کنار آنها لذت ببریم. زیرا ممکن است که فردا دیگر آنها را نبینیم و فرصت دیدار با آنها را از دست بدهیم.

در پایان، می توان گفت که ضرب المثل دیدار یار غایب بیانگر ارزشی است که انسان ها برای روابط با یکدیگر قائل هستند. این ضرب المثل می تواند به ما یادآوری کند که قدر لحظات با عزیزانمان را بدانیم و از بودن در کنار آنها لذت ببریم.

انشا و متن شعر گردانی درباره ی شعر دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

انشا درباره شعر دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

در غزل شماره ۱۶۴ از دیوان سعدی شیرازی، شاعر بزرگ ایرانی، این بیت را می‌خوانیم:

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد؟ ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

سعدی در این بیت، به زیبایی وصف حال عاشقی را بیان می‌کند که یار خود را به دوری می‌بیند. او می‌گوید که دیدار یار غایب، لذتی وصف‌ناپذیر دارد، مانند لذتی که تشنه‌ای از بارش باران در بیابان می‌برد.

عشق، یکی از قوی‌ترین احساسات انسانی است. عشق می‌تواند انسان را به اوج شادی و سعادت برساند، اما می‌تواند او را به قعر غم و اندوه نیز بکشاند. یکی از سخت‌ترین تجربه‌های عشق، دوری از یار است. زمانی که عاشقی یار خود را به دوری می‌بیند، احساس غم و تنهایی می‌کند. او دلش برای یار می‌تپد و لحظه‌شماری می‌کند تا دوباره او را در آغوش بگیرد.

سعدی در این بیت، با تشبیه دیدار یار غایب به بارش باران در بیابان، زیبایی و لذت این دیدار را به تصویر می‌کشد. باران در بیابان، نعمت بزرگی است که جان تشنه را سیراب می‌کند. دیدار یار غایب نیز، نعمتی بزرگ برای عاشق است که غم و تنهایی او را برطرف می‌کند.

شعر گردانی درباره شعر دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

در اینجا، یک شعر گردانی درباره شعر دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد را می‌خوانیم:

دیدار یار غایب

دیدار یار غایب، شوقی دارد بی‌حد، مانند تشنه‌ای که در بیابان، باران رحمت را می‌بیند.

دیدار یار غایب، طعمی دارد شیرین، مانند گلی که در بهار، شکوفه می‌دهد.

دیدار یار غایب، امیدی دارد تازه، مانند صبحی که در تاریکی، نور را می‌آورد.

دیدار یار غایب، آرزویی است دست‌نیافتنی، مانند ستاره‌ای که در آسمان، همیشه در دسترس نیست.

در این شعر گردانی، سعی شده است که مضمون اصلی شعر سعدی حفظ شود. همچنین، از تصاویر و استعاره‌ های تازه‌ ای برای بیان این مضمون استفاده شده است.

امیدوارم این انشا و شعر گردانی مورد توجه شما قرار گرفته باشد.