در سیستم‌ های زیستی ، اطلاعات ژنتیکی یک نقش بسیار مهم در ارث و انتقال ویژگی‌ ها به نسل‌ های آینده ایفا می‌ کند. 

اگرچه این اطلاعات در سطح سلولی و بیوشیمیایی به صورت مختلفی ذخیره می‌ شوند ، اما وظیفه اصلی ذخیره اطلاعات ژنتیکی بر عهده یک مولکول خاص است که با نام DNA شناخته می‌ شود.

DNA یا اسید دوکسی ریبونوکلئیک ، یک پلیمر بلند و غیرقابل تجزیه است که از تکرار یک یا چند نوکلئوتید تشکیل شده است.

هر نوکلئوتید شامل یک پایه نیتروژنه (آدنین، سیتوزین، گوانین یا تیمین) ، یک قند پنج‌کربنی (دئوکسی ریبوز) و یک گروه فسفات است.

این نوکلئوتید‌ها به صورت زنجیره‌ ای به یکدیگر متصل شده و ساختار پیچیده‌ ای را تشکیل می‌ دهند.

وظیفه اصلی DNA ، ذخیره و انتقال اطلاعات ژنتیکی به نسل‌ های آینده است. ژنتیک ، علمی است که به بررسی ارث و ویژگی‌ های زندگی موجودات می‌ پردازد.

در مولکول DNA ، اطلاعات ژنتیکی به صورت ترتیبی از نوکلئوتیدها (A، C، G و T) ذخیره می‌ شوند.

هر ترکیب مختلف از این چهار نوکلئوتید یک کد ژنتیکی را تشکیل می‌ دهد که تعیین کننده ویژگی‌ های هر ساختار و عملکرد سلول و جانداران است.

اما آیا DNA تنها مولکولی است که اطلاعات ژنتیکی را ذخیره می‌کند؟ پاسخ به این سوال خیر است. 

هنوز برخی از پژوهشگران در حال بررسی مولکولی دیگری به نام RNA هستند. این مولکول نیز همانند DNA از نوکلئوتیدها تشکیل شده است ، اما قند پنج‌کربنی آن ریبوز نام دارد.

RNA می‌ تواند به صورت مستقیم از DNA ساخته شود و در فرآیند هایی مانند ترجمه ، انتقال اطلاعات ژنتیکی را بر عهده داشته باشد.

RNA ها در سلول‌ها نقش متنوعی دارند و برخی از آنها مانند ریبوزومی RNA (rRNA) در ساختار ریبوزوم ها (محل ترجمه پیام RNA به پروتئین) شرکت دارند.

همچنین ، مولکول‌ های دیگری مانند مسنجر RNA (mRNA) و ترانسفر RNA (tRNA) نیز در فرآیند های ترجمه و انتقال کد ژنتیکی نقش مهمی دارند.

بنابراین ، هرچند DNA مولکولی است که اطلاعات ژنتیکی را در بیشتر موجودات ذخیره می‌ کند ، اما RNA نیز در فرآیندهای زیستی مشارکت دارد و می‌تواند اطلاعات ژنتیکی را برعهده بگیرد. 

این دو مولکول هم‌ ترازی در سطح سلولی و بیوشیمیایی برای حفظ و انتقال اطلاعات ژنتیکی بسیار مهم هستند و همکاری مؤثری را در عملکرد سلول و جانداران برعهده دارند.