سوره انبیا (سوره 21) از قرآن کریم در مجموعه سوره‌ های مکی قرار دارد و در آن به موارد مختلفی اشاره شده است. این سوره به طور کلی به پیامبران الهی و پیامبری از خاندان ابراهیم به نام اسماعیل اشاره دارد.

همچنین در این سوره به معجزات خداوند و تصریح اختیار و تصریح عقوبات در دنیا و آخرت اشاره شده است. سوره انبیا به تأکید بر توحید خداوند و نفی هر گونه شریک گرفتن برای خداوند پرداخته و به تأکید بر ارسال پیامبران به مردم به منظور هدایت آنها اشاره دارد.

به عنوان یک سوره مکی ، این سوره بیشتر بر توحید و ایمان به پیامبران تأکید دارد و به دلالت بر اهمیت توحید و ارسال پیامبران به مردم می‌ پردازد.

توضیحات بیشتر و کاملتر :

سوره انبیا، یکی از سوره‌ های قرآن کریم است که در قرآن مجید به ترتیب صد و بیستمین سوره قرار دارد. این سوره شامل ۱۱۲ آیه است و در جزء سی قرآن مجید قرار می‌گیرد. ایه ۹۲ از این سوره، یکی از آیاتی است که درباره موضوعاتی مهم و عمیقی صحبت می‌ کند و در ادامه به بررسی آن می‌ پردازیم.

ایه ۹۲ سوره انبیا به شرح زیر است: "إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ"

این آیه به معنای "بدانید که این امت شما یک امت است و من پروردگار شما هستم، پس مرا پرستش کنید" است.

این آیه، به یکی از مفاهیم اساسی دین اسلام اشاره می‌ کند که بیانگر یکی بودن تمام انسان‌ ها است. قرآن کریم به عنوان کتابی ساقط زمان و مکان ، مکرراً به این نکته اشاره می‌ کند که همه مردم از یک جنس هستند و از یک آدم استخراج شده‌ اند. هیچ تفاوتی در مورد نژاد، جنسیت، قومیت و زبان ندارند و همه آنها برابر و مساوی هستند.

بنابراین، آیه ۹۲ از سوره انبیا ما را به یک وحدت بزرگ در برابر پروردگار خداوند فرا می‌ خواند. این آیه بیان می‌ کند که پرستش خداوند باید بر اساس این وحدت باشد و همه انسان‌ ها باید به عنوان یک امت ، خدا را پرستش کنند.

این توجه به وحدت در پرستش خداوند، از اهمیت بسیاری برخوردار است و تأکید بر یکنواختی انسان‌ ها در مقابل خداوند را دارد. 

این امر به معنای اندیشیدن از بی نزاکتی و تفاوت‌ های اجتماعی است و نشان می‌ دهد که همه انسان‌ ها باید در مقابل خداوند برابر باشند و تمام انسان‌ه ا برابر ارزش و حقوق بوده و باید به همین نحو پرستش کنند.

این آیه همچنین به ما تذکر می‌ دهد که بیش از هر چیز دیگری ، ارتباط ما با خداوند باید بر پایه وحدت و انسجام باشد.

در همین راستا، عبادت و پرستش ما باید از تفاوت‌ها و جداسازی‌های اجتماعی و مذهبی بی‌ نیاز باشد و در راستای وحدت انسانیت باشد.

به طور خلاصه، آیه ۹۲ سوره انبیا به ما یادآوری می‌ کند که همه ما از یک جنس هستیم و باید با این وحدت در پرستش خداوند به سوی انسجام و برابری پیش برویم. این آیه ما را به فکر کردن و عمل کردن به سمت یک امت واحد و پیروی از دستورات خداوند فرا می‌ خواند، زیرا در همین وحدت، نجات و رستگاری ماست.