فناوری نانو (نانوتکنولوژی) یک حوزه مهم در علوم و مهندسی است که به تلاش برای کنترل و تغییر مواد و ساختار های مادی در مقیاس نانومتر (یک میلیارد متر معادل یک متر) می‌ پردازد.

 این مقیاس بسیار کوچکتر از مقیاسهای میکروسکوپیک است و به تعاملات و خصوصیات مواد در این مقیاسهای نانو متری توجه دارد. 

فناوری نانو به علوم مختلفی اعم از فیزیک، شیمی، بیولوژی، مهندسی مواد و الکترونیک ارتباط دارد و به عنوان یک علم چابک و تعاملی شناخته می‌ شود.

تعدادی از مفاهیم و کاربردهای اصلی فناوری نانو عبارتند از:

1. نانومواد: ساختار های مواد در ابعاد نانو متری خاص خصوصیاتی دارند. این مواد به عنوان نانو مواد شناخته می‌شوند و می‌ توانند خصوصیات مکانیکی، الکترونیکی، نوری و شیمیایی منحصر به فردی داشته باشند.

2. الکترونیک نانو: فناوری نانو به ساخت مدارهای الکترونیکی در مقیاس نانومتری امکان می‌دهد. این مدار ها عملکرد الکترونیکی بهبود یافته‌ ای دارند و می‌ توانند به ایجاد دستگاه‌ های نو آورانه از جمله نانو سنسور ها، نانو کامپیوتر ها و ترانزیستور های نانو متری منجر شوند.

3. نانو بیولوژی: در این حوزه، نانو تکنولوژی به عنوان ابزاری برای تحقیق در زمینه‌ های بیولوژی و پزشکی به کار می‌ رود. نانو ذرات و نانو سیستم‌ ها برای ارسال دارو ها به اندازه‌ ی دقیق به بخش‌ های خاص در بدن، تشخیص بیماری‌ ها و تصویر برداری تشخیصی مورد استفاده قرار می‌ گیرند.

4. نانو مکانیک: تلاش برای توسعه مواد و ساختار های میکرومتری و نانو متری با خصوصیات مکانیکی بسیار باور نکردنی می‌باشد. این تلاش‌ ها به طراحی مواد خوراکی، پوشاک با خصوصیات جدید، و مواد مقاوم در برابر ضربه و خرابی کمک کرده‌اند.

5. نانو متریال‌ ها: ساختار های نانو متری می‌ توانند به تولید نانو متریال‌ های جدید انجام پروژه‌ ها ترجمه شوند. این مواد عبارتند از نانو ذرات فلزی، نانو لوله‌ ها، و نانو کامپوزیت‌ ها که خواص منحصر به فردی دارند.

فناوری نانو باعث پیشرفت‌ های عظیم در زمینه‌ های مختلفی از جمله الکترونیک، پزشکی، محیط زیست، انرژی و مواد شده است.

با این حال ، همچنان چالش‌ های فنی و ایمنی مرتبط با استفاده از مواد نانو و تأثیرات زیست محیطی آنها وجود دارد که نیاز به تحقیقات بیشتر و تأمین استاندارد های ایمنی دارد.