جملات زیبا در مورد طبیعت و عشق

نوشته شده توسط مدیر · در۰۴ بهمن ۱۳۹۹ ساعت ۲۲:۵۷.

طبیعت نعمتی از سوی خداست تا با آن عشق را به ما یادآوری کند. گاهی ما انسان ها چنان غرق در مشکلات و مشقات زندگی می شویم که عشق را فراموش میکنم. در این زمان ها کافیست به دل طبیعت بزنیم تا دوباره آن عشقی که خدا می خواهد درونمان جریان داشته باشد را به یاد آوریم.

در ادامه این مطلب متن ها و جملاتی زیبا در مورد طبیعت و عشق آورده ایم. اگر می خواهید از عشقی که به طبیعت خدا دارد صحبت کنید و احساس تان را در مورد طبیعت زیبای اطراف تان در میان بگذارید، این جملات می توانند به شما کمک کنند. همراه ما باشید.

متن درباره طبیعت و عشق

یادت باشد که باران از پیش خدا می آید. وقتی که باران می بارد، به دل طبیعت برو و در زیر این باران عشق به خدا را به خودت یادآوری کن. این باران پوستت را نوازش میدهد، این باران وجودت را غرق در آرامش می سازد و این ها ارمغانیست از سوی خدا برای تو.

********************

آرامش محض می خواهی؟ هیچ چیز جز طبیعت خدا نمی تواند این آرامش را در دلت زنده کن. وقتی که از همه چیز و همه کس ناامیدی، وقتی که دلیلی برای ادامه دادن نداری، به خودت استراحت بده و به طبیعت برو. طبیعت وجودت را آرام می سازد و با عطر و بوی خوبش مشامت را در بر میگیرد. تو می توانی با همین کارها از هر حس بد و منفی رهایی یابی و غرق در عشق و آرامش شوی.

********************

طبیعت همان یار مهربانیست که برای داشتنش نیاز به هیچ تلاشی نداری. وقتی که به دل طبیعت میزنی، او همدم تو میشود، همراز تو میشود و تو می توانی هر چه در دلت داری را با او در میان بگذاری. حتی می توانی بر سرش فریاد بزنی، مهم نیست در هر صورت طبیعت تو را در آغوش میکشد و از آرامشی که دارد به تو هدیه می دهد. این همان عشق واقعی ایست که نشان از عشق خدا دارد.

********************

یادت باشد که حتی اگر دلت از هر چیز پر بود و داشتی از غم لبریز می شدی، راز دلت را با این آدم ها در میان نگذاری. آنها سوءاستفاده کردن را خوبه آموخته اند، آنها به ظاهر در کنارت به تو عشق می دهند تا غمت را فراموش کنی اما از همان غم ابزاری می سازند تا بعداً از آن علیه ات استفاده کنند. به جای اینکه این آدم ها را برای درد و دل هایت مخاطبت قرار دهی، به طبیعت برو. طبیعت بهترین شنونده تو برای تمام درد و دل هایت است. وقتی که به طبیعت رفتی، هر چه در دل داری بروز بده و بعد وجودت را به صدای آرامش بخش آن، زیبایی چشم نواز آن و عطر و بوی خاص آن بسپار. آن موقع میبینی که چطور وجودت را غرق در عشق و حس خوب میکند.

وقتی که به دل طبیعت میزنم احساس خوبی دارم چرا که شاهکار خدا را از نزدیک میبینم. من حس میکنم خدا نهایت هنرش را در طبیعت نشان داده تا به واسطه آن به ما بفهماند که چقدر به ما عشق دارد که چنینی اثری برای استفاده ما خلق کرده. وقتی که از همه چیز ناراحتی، به سراغ بزرگترین اثر خدا یعنی طبیعت برو و دلت را به آنجا بسپار. طبیعت پر از اعجاز است و وقتی که به آنجا رفتی میبینی که چطور معجزه کرده و وجودت را آرامش میبخشد.

********************

به مانند طبیعت باش، آرام و با محبت، بگذار به خیال خودشان زباله های ذهنی شان را در طبیعت زندگی تو بیندازند، بگذار تا به زعم خودشان طبیعت دل تو را کثیف و زشت کنند، مهم نیست! طبیعت خوب بلد است زباله ها را دفع کرده و از همان برای رشد خودش استفاده کند. تو هم به مانند طبیعت زباله های ذهنی آنها را دفع کن و کاری کن که با همان ها رشد کرده و پیشرفت داشته باشی. نگذار که زیبای طبیعت زندگی ات را با کارهایش زشت شان نابود کنند.

********************

تو یک انسانی پس حق داری که عشق و آرامش را تجربه کنی. پس اگر روزی احساس کردی نیاز مبرمی به عشق داری، دل به طبیعت بزن، در طبیعت دراز بکشن و چشمانت را به آسمان خیره کن و آرام از هر حس بدی شو. وجودت را به طبیعت بسپار، به صدای دلنشینش، به زیبایی اش و به عطر و بوی خوشش، آن موقع تمام عشق و آرامشی که نیاز داشتی تا وجودت را آرام سازد از طبیعت دریافت خواهی کرد.

********************

دلم برای طبیعت تنگ شده. دلم میخواهد دوباره به دل طبیعت بزنم و از زیبایی آن عشق را به خاطر آورم. به نظرم هر کسی که عشق را از یاد برده باید به طبیعت برود و لحظاتی را در آن جا بگذراند. آن موقع با آرامشی که طبیعت دارد، او دوباره عشق را به خاطر خواهد آورد. مگر می شود گل های زیبا و رنگارنگ را ببینی، مگر می شود آب شفاف رودخانه را ببینی و صدای دلپذیر آن را بشنوی و وجودت در عشق غوطه ور نشود؟ نه این امکان پذیر نیست.

یادمان باشد همانطور که طبیعت به ما با زیبایی اش عشق می ورزد ما هم به او عشق بورزیم. عشق ورزیدن ما انجام کار خاصی نیست، فقط کافیست به آن صدمه وارد نکنیم. داستان طبیعت و ما، داستان عاشق و معشوقی است که معشوق به عاشق ضربه های زیاد می زند اما عاشق از عشق ورزیدن دست نمی کشد. حالا ما حکم معشوق و طبیعت حکم عاشق را دارد. تنها کاری که ما می توانیم برای دوام این عشق انجام دهیم، این است که به عاشق لطمه وارد نکنیم. مهم هم نیست که ما عشق بورزیم، این عاشق دلی بزرگ دارد و از عشق ورزیدن به ما حتی اگر به او عشق نورزیم پس نمی کشد.

********************

طبیعت را برای اینکه خودش است دوست دارم، طبیعت رنگ خودش را دارد. حس میکنم گاهی ما آدم ها باید از طبیعت الگو بگیریم، از طبیعتی که تمام زیبای اش به خاطر هر آنچه که در چنته اش هست می باشد. ما آدم ها برای اینکه چه از درون و چه از بیرون زیباتر دیده شویم، کارهای مختلفی میکنیم که با ذات حقیقی ما جور نیست و این ما را از عشقی که باید درون مان وجود داشته باشد دور میکند. گاهی ما باید در این کار از طبیعت الگو بگیریم چرا که طبیعت از اینکه خودش هست زیباست و ما هم از اینکه خودمان باشیم زیبا می شویم.

آرامش طبیعت در فصل های دیگر سال یک طرف، این آرامش در فصل زمستان هم یک طرف. فکرش را بکن، زمین پوشیده از برف است، شاخه و برگ درختان از برف زیبا شده و تو به دل این طبیعت میزنی. با هر گامی که بر می داری و صدای برف را زیر پایت می شنوی، آرامش در درونت لبریز می شود، حالا این به کنار، وقتی که به زیر شاخه و برگ درختان می روی و آن ها را می تکانی و برف های روی آنها بر سرت می ریزند، در کنار این آرامش، عشقی وصف ناپذیر هم درونت شکل می گیرد. اگر در به هنگام برف به طبیعت نرفته ای حتما این کار را انجام بده، آن موقع می بینی که عشق و آرامش واقعی یعنی چه.

********************

در این دنیا دو نوع آدم داریم. یکی که هر روز از کنار طبیعتی دنج و زیبا می گذرد و آن را نمی بیند و یکی که حتی به یک شاخه گل هم بسنده کرده و از همان عشق را در می یابد. مهم نیست که کجا باشی، مهم نیست که چقدر داشته باشی، تو می توانی در همان اندک چیزی که در اختیار داری هم عشق را دریابی به شرط اینکه درونت عشق باشد. یکی از شاخه گلی کوچک، زیبایی طبیعت را به خودش یادآوری میکند و با آن حال خودش را خوب میکند اما یکی هم هر روز از کنار طبیعتی دنج می گذرد اما هیچ کدام از زیبایی های آن را احساس نمیکند.

یکی از فانتزی ها من این است که از کوچه باغ های زیبا بگذرم، در این حین گوش به آواز طبیعت دهم و برای خودم در این کوچه باغ با این آواز برقصم و شادی کنم. حس میکنم یکی از لذت بخش ترین خاطرات زندگی ام را در آن لحظه رقم خواهم زد، در همان لحظه ای که در این کوچه باغ قدم بر میدارم و با هر قدم حس خوب را و عاشقانه ای درونم شکل می گیرد.

********************

دلم می خواهد که در یکی از همین روزها به دل طبیعت بروم و در آن بنشینم و در آسمان رقص پرندگان را تماشا کنم. دوست دارم برای لحظاتی هم که شده از فضای شهر و ماشین و دودها رها شوم و به طبیعت بروم و به جای صدای دلخراش ماشین ها، صدای پرندگان را بشنوم، به جای استشمام دود ماشین ها، عطر و بوی گل ها را استشمام کنم، به جای دیدن ساختمان ها و آسمان خراش ها، درختان و گیاهان ها را تماشا کن. حس میکنم این یک نسخه عالی برای هر انسانی که میخواهد حال دلش را خوب کند است.

گاهی برخی مردم زمانه چنان به تو فشار می آورند که دوست داری همه آنها را رها کنی و به طبیعت بروی و در کنار حیوانات زندگی کنی. حس میکنی که این حیوانات شرف دارند به برخی که با حیله و نیرنگ زندگی می گذرانند، شرف دارند به کسانی که از تو پله ای می سازند تا خود پیشرفت کنند، شرف دارند به کسای کسانی که عشقت را ابزاری میکنند تا از تو سوءاستفاده کنند. حداقل میدانی که اگر به طبیعت بروی و اگر حیوانی درنده به پست تو خورد، درون و بیرونش یکی است، اگر حیوانی ظریف و زیبا به پیش رویت خورد، درون و بیرونش یکی است. برخی از انسان های این دوره و زمانه با ظاهری زیبا و دلنشین وارد زندگی ات می شوند اما از حیوانی درنده بدتر هستند. برای همین هم هست که می گویم زندگی در طبیعت و با حیوانات از زندگی با برخی از انسان ها بهتر است.

********************

در میان این آدم ها به دنبال همدم می گیردی؟ پس تمام عمرت را بگذار شاید توانستی یکی را پیدا کنی! آن یکی هم دقیقاً همانطوری که تو میخواستی نخواهد بود! این انسان ها حوصله خودشان را هم ندارند آن وقت می خواهی هم نفس و همدم تو شوند و تو با آنها از درد دلت بگویی؟ آنها خود آنقدر درد دل دارند که به تو نمی رسد. چرا در میان آنها به دنبال همدم میگردی وقتی چیزی جز زخم به وجودت نمی زنند؟ به جای این کار به طبیعت برو، طبیعت با همان آرامشی که دارد با تو سخن می گوید و همدمت می شود. کافیست دل به طبیعت دهی آن موقع میبینی چطور تو را از همه غم های زمانه فارغ می سازد.

طبیعت را دوست دارم چرا که وقتی به میان آن می روم، هر چیزی ماهیت خودش را دارد. گل، گل است، درخت، درخت است، رودخانه، رودخانه است و هر چیزی خودش است. اما در میان این انسان ها، هر کسی، همان ظاهری را که نشان می دهد نیست. شخصی ظاهرش مهربان است اما کینه و نفرت درونش غلیان می کند، شخصی ظاهرش آرامش بخش است اما از درون برایت آرزوی غم و ناراحتی میکند، شخصی در ظاهر محبت میکند اما این محبت هایش ابزاری هستند تا افسارت را در دست بگیرد و از تو سوءاستفاده کند. طبیعت را برای اینکه خودش است دوست دارم.

********************

گاهی هم باید به طبیعت بروم تا مبادا زیبایی زندگی را فراموش کنیم. ما آدم ها آنقدر درگیر کار و مشکلات زندگی مان می شویم که یادمان میرود زندگی و دنیایی هم داریم که باید به آن برسیم. گاهی باید دل به طبیعت بزنیم تا ببینیم که چطور با اینکه این طبیعت هر روز رشد میکند، اما زیبایی درونش را از یاد نمی برد و روز به روز زیباتر هم می شود، باید برویم و ببینیم که این طبیعت با اینکه با مشکلات زیادی برای رشد و نمو رو به رو است اما با این حال چطور باز هم ذره ای از زیبایی اش را از بین نمی رود. ما آدم ها باید به دل طبیعت بزنیم تا یادمان نرود که در میان این سختی ها و مشکلات، مبادا زیبایی زندگی مان را از بین ببریم.

********************

طبیعت مثال بارز عشق خداست. وقتی که به طبیعت می روی خدا با گل های رنگارنگش، با درختان تنومندش، با رودخانه در جریانش، با آواز پرندگانش، تو را به شوق وا می دارد و کاری می کند که درونت از عشق غلیان شود. برای همین است که می گویم وقتی ذهنت پر از دغدغه و آشوب است، بهترین نسخه ای که می توانی برای خود بپیچی، سفر به طبیعت است تا در دل این طبیعت، از تمام آن دل آشوبی ها تسکین یابی.