نماز جمعه عطری از سوی خداست که روح و جسم تمام مسلمانانی که در آن شرکت میکنند را خوشبو میکند. تمام کسانی که در این نماز پر فضیلت حضور می یابند، ارتباطی فراتر از نمازهای معمول را با خداوند برقرار خواهند کرد و همین باعث می شود حس بندگی شان بیش از پیش تجدید گردد.

در هر نماز جمعه، گویی زمان برای لحظه‌ای می‌ایستد و ما را به عمق تاریخ و آینده‌ای روشن می‌برد. در این مکان مقدس، گذشته‌مان را مرور می‌کنیم، از نعمت‌های الهی سپاسگزاری کرده و برای آینده خود و جامعه‌مان دعا می‌کنیم.

نماز جمعه یکی از بهترین اجتماع های مسلمانان در کنار یکدیگر است. حال در این مطلب شما را به خواندن متن هایی درباره این نماز میکنیم. همراه ما باشید.

نماز جمعه، فراتر از یک عبادت هفتگی است. این، نقطه‌ای است که در آن، تمام دل‌ها به سوی یک نقطه واحد متمرکز می‌شوند. لحظه ای که در آن، صداهای دنیا خاموش شده و صدای وحدت بلند می‌شود. در دل مسجد، در میان صفوف به هم پیوسته نمازگزاران، احساس می‌کنم که عضوی از یک پیکر واحد هستم. پیکری که قلب آن، عشق به خدا و انسانیت است.

وقتی قدم در مسجد می‌گذارم، انگار وارد دنیایی دیگر می‌شوم. دنیایی که در آن، هیچ‌گونه تبعیضی وجود ندارد. فقیر و غنی، پیر و جوان، همه در کنار هم به سجده می‌روند. در این لحظه، همه ما برابر هستیم. همه ما بندگان خدا هستیم. و این برابری، بزرگ‌ترین نعمتی است که می‌توانیم در این دنیا تجربه کنیم.

خطبه‌های نماز جمعه، همیشه برایم جذاب بوده است. خطیبی که با کلامی شیوا و دلنشین، حقایق را برای ما بیان می‌کند. او به ما یادآوری می‌کند که هدف از زندگی چیست و چگونه باید در این دنیا زندگی کنیم. او به ما می‌آموزد که چگونه می‌توانیم به یک انسان کامل تبدیل شویم.

در نماز جمعه، احساس می‌کنم که به ریشه‌هایم متصل شده‌ام. به تاریخ و تمدن بزرگی که به آن تعلق دارم. به مردمی که برای حفظ دین و آیین خود، از جان و مال خود گذشتند. این احساس، به من قدرت و انگیزه می‌دهد تا در زندگی، راه راست را انتخاب کنم.

اما نماز جمعه، تنها یک مراسم مذهبی نیست. این، یک رویداد اجتماعی نیز هست. جایی که می‌توانیم با دوستان و آشنایان خود دیدار کنیم و از احوال همدیگر باخبر شویم. این، فرصتی است برای تقویت روابط اجتماعی و ایجاد وحدت و همدلی در جامعه.

جمعه، روزی است که در آن با خالق خود تجدید پیمان می‌کنیم. در میان صفوف به هم پیوسته نمازگزاران، احساس کوچکی و بزرگی همزمان به انسان دست می‌دهد. کوچک در برابر عظمت خداوند و بزرگ در برابر هم نوعان خود.

متن درباره نماز جمعه

جمعه شد، اذان ظهر را می دهند. با اشتیاق وضویم را میگیرم و به محل برگزاری نماز جمعه می روم. چه سعادتیست در این مهمانی الهی. گویی خداوند هر هفته با نماز جمعه مهمانی میگیرد و انسان ها را به صرف ثواب و معرفت دعوت میکند.

***************************

این چه شور عاشقیست در من که هیچ کدام از نمازهای جمعه را از دست نمی دهم؟ نه اینکه ریا باشد یا فخر فروشی اما به خود میبالم که تاکنون در تمامی نمازهای جمعه شرکت داشته ام. این نماز برایم حکم رفتن به پیشگاه خدا را دارد، رفتن به پیشگاه او و عبادتش در آنجا، چه حس و حال خوبی.

***************************

منتظرم تا جمعه شود، چون قرار است به یک مهمانی که مخصوص عبادت خداست دعوت شوم. در آنجا یکی از فرشتگان خدا نماز را به پا میدارد و من نیز سراپا با او تمام این نماز را همراهی خواهم کرد. چه اوقات دلنگیزیست. کاش هر روز زندگی ام جمعه بود تا من در این نماز پر فضیلت شرکت میکردم.

***************************

وقتی حرف از نماز جمعه می شود دلم پر میکشد تا دوباره موعودش شود تا به محل برگزاری آن بروم و در این نماز دسته جمعی شرکت کنم. این نماز با تمام نمازهای جماعت فرق دارد. در این نماز علاوه بر گفتگو با خدا، قرار است فرشته ای برایمان بنشیند و سخنرانی کند و ما هم از سخنان اون بهره ببریم.

***************************

کاش فقط نماز جمعه نبود، کاش فقط صرفاً خواندن آن نبود، کاش در کنار همه اینها، عملی بود که قراره بود به خطبه ها و حرفهایی که امام جمعه خطاب به نمازگزاران می زند بشود. عالم بی عمل به مانند زنبور بی عسل است و هر چقدر در این نمازها شرکت کنیم ولی فقط آگاهی مان را افزایش دهیم، به مانند همان زنبور بی عسل خواهیم شد.

***************************

خدایا، میگویند مهربانی و در مهربانی رقیب نداری، میگویند بهترین دوستی و در دوستی نظیر نداری. حال که تمام اینها را به تو ربط می دهند، میخواهم از تو درخواستی کنم. می شود این بار من هم در نماز جمعه شرکت کنم؟ می شود طعم عبادت را به شیوه ای متفاوت بچشم؟ خدای من، تو که در مهربانی و دوستی نظیر نداری پس برایم دوستی مهربان شو و فضیلت خواندن این نماز را به من بده.

***************************

نماز جمعه است، نمازگزاران تک تک در کنار هم ایستاده اند تا به اقامه امام نماز بپردازند. من هم در بین این نمازگزاران ایستاده ام. قلبم سریعتر از همیشه میزند و شور و شوقی سراسر وجودم را فرا گرفته. گویی در این نماز مستقیما به ملاقات خدا می روم و با او سخن میگویم. این ملاقات با سایر ملاقات هایم با او متفاوت است، انگار رو به رویم خدا را میبینم که بنده اش را دعوت به پیشگاه خویش میکند.

***************************

معجونی دارم برای از بین بردن دلگیری عصرهای جمعه، این معجون نماز جمعه است. برای اینکه دلت در عصرهای جمعه ها غمی نداشته باشد، برای اینکه دلگیر نشوی، به نماز جمعه برو. وقتی برای اقامه این نماز حاضر می شوی و در کنار دیگر نمازگزاران شروع به نماز خواندن میکنی، خداوند مهر و عشقی در دلت می اندازد، شوری در دلت می اندازد که تا مدت ها درگیر همین شور و عشق خواهی بود و هیچوقت دلت نخواهد گرفت.

***************************

خدایا، دلم پر میکشد که یک بار نماز جمعه را در حرم آقا امام رضا علیه السلام بخوانم. میدانم که همه جا زمین توست و برایت هر جا که این کار را کنم فرقی ندارد اما این دلیل بی قرار را چه کنم؟ دلی که تا در حرم آقا نماز نخواند آرام نمی گیرد.

***************************

خدای من، به نماز جمعه می ایستم و به همراه امام پیش می روم. هر چقدر که جلوتر می رویم، به جای خسته شدن انرژی بیشتری میگیرم. گویی میخواهم تا صبح بایستیم و نماز بخوانم. خدای من، می دانم که این به خاطر عشق بندگی ایست که به تو دارم.

***************************

خدایا، در ظهر جمعه، در نماز جمعه شرکت میکنم و از تو حاجتی دارم. خدایا به حق همین ظهر جمعه و نمازی که تمام مومنان برای خواندنش حاضر شده اند، حاجتم را روا کنم. آمین.

***************************

روزهای هفته را به امید طلوع صبح جمعه به پایان میرسانم. وقتی که جمعه می شود، آماده رفتن به نماز جمعه می شوم و گویی این لحظات بهترین لحظات زندگیم هستند. در این لحظات حس میکنم قرار است به یک مسافرت برویم، مسافرتی معنوی که اجرش ثواب و مغفرتیست که به دست می آورم.

***************************

من حس میکنم حال و هوای زمانی که نماز جمعه سر می رسد با حال و هوای عادی فرق میکند. گویی خدا در این لحظات هوا را بهشتی می کند و نمازگزارانی که به صف می شوند تا نماز را به پا دارند، از این هوا استشمام کرده و سند بهشتی بودنشان را امضا میکنند.

***************************

خدایا، گناهانی که دارم با هیچ چیز قابل بخشش نیستند. این را خود می دانم، اما می گویند کسی که به تو نزدیک شود، کسی که خلق خوی خود را خداگونه کند و کسی که شیشه عطر زندگیش را از عطر حضور خدا پر کند مورد آمرزش او قرار خواهد گرفت. خدای من، در بین تمام کارها، امید من به نمازیست که به پا میدارم. میدانم که این نماز مرا به تو نزدیک خواهد کرد! خدایا حس میکنم در نمازی که با جمع میخوانم، گویی نمازگزاران آن جمع شفیعان من نزد تو شده اند که مرا شفاعت کنی. به همین دلیل امیدم را به نمازهای جماعت به خصوص نمازهایی که ظهر جمعه می خوانیم بسته ام. خدایا به حق تمام نمازهایت و نماز پر برکت ظهر جمعه، مرا شفاعت کن و از گناهانم بگذر.

***************************

پروردگارا، چگونه شکر نعماتت را به جای آورم؟ به هر دری که میزنم، حس میکنم کم کاری کرده ام. خدایا، میخواهم امیدم را به نماز جمعه گره بزنم. حس میکنم نماز جمعه نزد تو از مقام و مرتبه بالایی برخوردار است. حتم دارم اگر در این نماز شرکت کنم، صدای شکرگزاریم تا خود آسمان ها خواهند رفت و تو آن را می شنوی.

***************************

نماز جمعه را دوست دارم. نه برای اینکه دلیلی برای بیرون رفتنم از منزل و تفریح است بلکه به این خاطر که این نماز فرصتی برای گردهمایی مومنان در کنار هم به وجود می آورد، گردهمایی ای که مقصدش خداست و همه جمع میشوند تا خدا را ستایش کنند.

متن درباره نماز جمعه در ایام کرونا

خدایا، کرونا به وجود آمد و فرصت گردهمایی ما مومنین را از ما گرفت. گرچه دلمان برای نماز جمعه هایی که به پا می کردیم تنگ است اما میدانم که تک تک ما این باور را داریم که اکنون ثواب برگزار نکردن این گردهمایی می تواند به اندازه ثواب زمانی باشد که نماز جمعه را به پا می کردیم. چون جان تک تک مومنان ارزشمند است و وجود چنین محفلی امکان شیوع این ویروس منحوس را بیش از پیش خواهد کرد. شاید نتوانیم در این محفل شرکت کنیم اما قلب تک تک ما برای حضور در آن می تپد و همین موجب ثوابی میشود که در مورد آن سخن گفتم.

***************************

دلم باز نماز جمعه میخواهد، دلم هوای آن روزها را کرده که به امید نماز جمعه از خانه بیرون میزدم و نمی فهمیدم که چطور مسافت بین منزل و محل برگزاری این نماز را طی میکردم. کاش کرونایی نبود، کاش دوباره می توانستم در این اجتماع زیبای مسلمانان بپیوندم و من هم عضوی از آن باشم.

***************************

وقتی مقصدت خدا باشد، چرا تنها دل به جاده بزنی؟ بهتر نیست که به همراه مسافرانی دیگر این مسیر را آغاز کنی تا حس بندگی را بیشتر از زمانی که تنها هستی بچشی؟ اما اکنون زمانه جبر تنهایی را به جان ما انداخته. زمانه با کرونا این کار را کرد. ما با نماز جمعه دل به مسیری میزدیم که مقصدش خدا بود اما گویی حال باید هر کدام مان به تنهایی ظهرهای جمعه را بگذرانیم تا وقتی که این ویروس منحوس نابود شود. همه ما مجبوریم تا ریشه کن شدن این ویروس به تنهایی مسیر خدا را بپیماییم.

***************************

خدایا گله ای از تو دارم. مگر نماز برای ما مثل یک سپر در برابر بلایا عمل نمیکند؟ پس چرا موجب نشد تا کرونا متوقف شود؟ چرا وقتی ما در روزهای جمعه کنار هم قرار میگرفتیم تا نماز را به پا داریم، کرونا به میان ما نفوذ کرد؟ کاش زودتر از بین برود. دلم برای تمام آن ظهرهایی که با شور و عاشقی در صف نمازگزاران نماز جمعه می ایستادم تنگ شده.

***************************

خدای من، چه با جمع و چی بدون جمع، وقتی نماز میخوانم، قوت قلبی میگیرم که انتهایش ناپیداست. وقتی به نماز می ایستم، گویی تو با من حرف میزنی و میگویی نگران نباش همه چیز به خوبی پیش میرود. این حس را بیشتر از هر وقتی در نمازهای جمعه حس میکنم. حال هم که کرونا فرصت برگزاری نماز جمعه را از ما گرفت و من مجبور به برپا کردن نمازم به تنهایی هستم، باز هم چنین قوت قلبی درونم شکل میگیرد! قوت قلبی که میگوید روزی کرونا هم به پایان خواهد رسید و ما دوباره در صف نماز جمعه قرار خواهیم گرفت.

***************************

نماز به عنوان شفابخشی طبیعی برای روح و روان است. وقتی که این معجزه شفا را ظهرهای جمعه در کنار دیگر مسلمین برای روح و روانت به ارمغان می آوری، قدرتش چندین برابر می شود. اما گویی یک بیماری که جسم انسان ها را اسیر خود کرده، فرصت برگزاری این اجتماع را گرفته. اما این چیزی از فضیلت نماز نمی کاهد. یقیناً حتی اگر ظهرهای جمعه به تنهایی به خواندن نماز مشغول شوی اما دلت هوای آن روزهای قدیم را کند، خداوند می تواند به پای همین شور و شوق پاداشی مشابه به تو دهد.

***************************

آنهایی که می گویند حال کرونا آمد و نماز جمعه متوقف شد، مگر چه می شود، خوب است به خود یادآوری کنند که نماز یعنی صحبت با پروردگار، صحبت با خالق عالم هستی. وقتی که تمام بندگان در کنار هم قرار گیرند و یک صدا خدایشان را بخوانند، یقیناً این فضیلتی بیشتر خواهد داشت. حال که کرونا این فرصت را گرفته، قطعا بذری از ناراحتی در دل تمام نمازگزاران کاشته شده. این ناراحتی به موجب آن است که از فضیلت نماز جمعه بی بهره می مانند.

***************************

من یک نمازگزارم، نماز را دوست دارم و همواره به دنبال فرصتی ام تا نماز را همراه با جمع بخوانم. اما گاهی مشکلاتی ناخواسته پیش می آیند، مشکلاتی که مانع این کار من خواهند شد. مشکلاتی مانند کرونا! حال وظیفه من قبل از مسلمان بودنم انسان بودنم است و دین اسلام هرگز به اجتماعی که موجب ضرر به مسلمین می شود رضایت نخواهد داد. برای همین از شرکت در نماز جمعه صرف نظر میکنم. چرا که اگر این نماز با وجود تمام فضیلت هایش یک درصد موجب انتقال این بیماری شود، قطعا یکی از عاملان انتقال آن خود من بوده ام.

***************************

من هم به شرکت در نماز جمعه علاقه مندم. اما یادمان نرود که وقتی بیماری رواج یافته، وقتی امکان شرکت در این نماز وجود ندارد، وقتی شرکت در این نماز برابر است با شیوع بیشتر بیماری، بهترین کار ماندن در خانه و برپا کردن نماز به صورت فراداست. قطعا خدایی که ما آن را میپرستیم از شوق و اشتیاق ما جهت شرکت در این نماز مطلع است و ثوابی به اندازه آن به ما خواهد بخشید.

***************************

نماز جمعه یعنی دیدار عاشقانه با خدا. حال که کرونا آمده و این فرصت دیدار را از ما گرفته، ما با قدرت در برابرش می ایستیم تا بالاخره از پا در بیاید. اما یادمان باشد یکی از کارهای که موجب ایستادگی ما در برابر کرونا می شود، عدم پافشاری به برگزاری این نماز پر فضیلت است.

***************************

خدایا، از تو خواهشی دارم. به اندازه تمام بزرگی ات تو را قسم می دهم که بلای کرونا را از سر ما و تمام انسان ها رفع گردانی. خدای من، مدت هاست در نماز جمعه شرکت نکرده ام و گویی نمازهای فرادای ظهر جمعه ام آن حال و هوای زمانی که در کنار دیگران به نماز می ایستادم را ندارند. خدای من، از تو میخواهم با رفع این بیماری فرصتی دوباره برای برگزاری این نماز را به ما بدهی. آمین.

***************************

خدایا، کرونا هر چقدر که بزرگ باشد، در برابر عظمت و بزرگی تو هیچ است. به پای بزرگی ات، به پای عظمتت، به پای لطف و منزلتت، شر این ویروس را از سر ما رفع کن. خدای من، همه ما مسلمانانی که در نماز جمعه شرکت می کردیم، دوباره هوای آن روزها به سرمان افتاده اما کرونا مانع ما می شود. خدایا این مانع را از سر راه ما بردار و ما را به هدفمان برسان. آمین

در پایان، می‌توان گفت که نماز جمعه، یکی از زیباترین تجربیاتی است که یک انسان می‌تواند در زندگی خود داشته باشد. این، فرصتی است برای آرامش روح و روان، تقویت ایمان، ایجاد ارتباط با خدا و انسانیت، و امید به آینده.

چه آرزویی زیباتر از این که بتوانیم هر هفته، در کنار هم‌کیشان خود، به نماز جمعه برویم و با هم، ندای وحدت و برادری سر دهیم؟

آیا شما هم تجربه‌ای از نماز جمعه دارید که دوست دارید به اشتراک بگذارید؟

---

در ادامه ببینید :

مجموعه شعر زیبا درباره نماز جمعه

آلبوم عکس نوشته های آیت الله قاضی

---