فرق گذاشتن بین فرزندان، مشکلیست که میان بسیاری از خانواده ها وجود دارد. برای خیلی ها این مشکل تبدیل به یک عادت شده و دائم فرزندان شان را با هم مقایسه میکنند. مهم نیست بخواهیم فرزندان مان را با هم یا با دیگران مقایسه کنیم، مهم ضربه ایست که به آنها وارد می شود. پس باید به صورت جدی از این کار خودداری نماییم.

در ادامه مطلب قصد داریم متن هایی در مورد فرق گذاشتن میان فرزندان به اشتراک بگذاریم. خیلی از خانواده ها میان فرزندان دختر و پسر، عده ای دیگر میان فرزندان بزرگتر و کوچکتر و عده ای به خاطر ویژگی های فرزندان آنها را باهم مقایسه می کنند. در مورد همه این مسائل، در این مطلب متن هایی آورده ایم که قطعا دیده واضح تری در مورد آنها به ما میدهد. پس همراه ما باشید.

متن درباره فرق گذاشتن بین فرزندان دختر و پسر

دختر و پسر هر یک شیرینیهای خاص خود را دارند، هر کدام به نوعی به دل می نشینند و هر کدام دلیلی برای زندگی به والدین می دهند. بین هیچ کدام از آنها فرقی نیست. اگر فرقی به وجود آمده، به خاطر فرهنگی غلطیست که نخواستیم جلوی آنرا بگیریم. در این فرهنگ که در بیشتر مواقع دختران قربانی ماجرا هستن، تفاوت های زیادی بین جنسیت فرزندان است. این فرهنگ شده بلای جان بسیاری از خانواده ها. راز شادی یک خانواده در برابر دانستن فرزندان حداقل از لحاظ جنسیتی است.

***************************

فرزندت چه پسر باشد و چه دختر، حق نداری او را با فرزند دیگرت مقایسه کنی. هر کدام از آنها توانایی های خاص خود را دارند. فرق گذاشتن تو، فقط عزت نفس فرزندانت را ضعیف تر خواهد کرد. تو برای رشد همه ی شان، باید آنها را برابر بدانی.

***************************

خانواده های بسیاری هستند که به دلیل فرق گذاشتن بین دختر و پسر، بین شان تفرقه های زیادی به وجود آمده. احتمالا تا به حال اصطلاحاتی مانند دختر دوست یا پسر دوست را شنیده اید. این اصطلاح برخواسته از اشتباهی مهلک از سوی خانواده هاست. اشتباهی که منجر به نفاق در بین آنها خواهد شد و کم کم اعضای خانواده را از هم جدا خواهد کرد.

***************************

دختر و پسر هر کدام ستونی برای خانواده هستند و اگر نباشند، پایه و اساس آن خانواده سست و ضعیف خواهد شد. هر کدام از این ستون ها، به نحوی پایداری خانواده را بر عهده دارند. کاری که یک خانواده می تواند برای از بین بردن بنیادش انجام دهد، تیشه زدن به بدنه ی این ستون هاست. این تیشه در واقع همان فرق گذاشتن هایی است که به مرور زمان این ستون ها را سست و ضعیف خواهد کرد.

***************************

فرزندمان چه دختر باشد و چه پسر، خداوند حق زندگی را در او دیده و او را میان خانواده ما آفریده است. اکنون که خدا لیاقت زندگی را در این فرزند دیده، کفر بزرگی است که بخواهیم فقط به خاطر جنسیتش او را از حق زندگی منع کنیم یا میان او و فرزندان دیگر فرق بگذاریم.

***************************

می گویند دختران با وفاتر از پسران هستند، می گویند پسرها در پیری عصای دست پدر و مادر هستند اما دختران مال مردمند. همه ی این اصلاحات در میان همین جامعه ای که در آن زندگی میکنیم ساخته و رواج یافته اند. همین اصلاحات هستند که منجر به فرق گذاشتن بین فرزندان می شوند؛ فرق گذاشتن هایی که گاهی می توانند آینده ی آنها را دچار دگرگونی سازند. کاش به جای این اصلاحات مضحک، به فکر رشد و پرورش درست فرزندمان باشیم. در این صورت، جنسیت آنها هر چه که بود، انسان های خوبی در زندگی شان خواهند شد و این همان هدفی است که ما به دنبالش بودیم.

***************************

فرزند چه دختر باشد و چه پسر، باید به بهترین شکل پرورش یابد و برای رفتن به جامعه آماده شود. هر گونه فرق گذاشتن بین فرزندان به خاطر دختر یا پسر بودن شان، آنها را از یک زندگی خوب در جامعه منع خواهد کرد. خانواده ها باید بدانند که در قبال آینده فرزندان شان مسئول هستند و اگر اتفاقی برای آینده آنها پیش آمد، این اتفاق می تواند ناشی از همین فرق گذاشتن ها باشد.

متن درباره فرق گذاشتن بین فرزند کوچکتر و بزرگتر

عده ای میان فرزندان بزرگ و کوچک خود فرق می گذارند. گویی موهبتی که خدا به فرزند بزرگ داده، به فرزند کوچکتر نداده و یا کاملا بالعکس. اما شاید این افراد نمی دانند که سن فرزندان هر چه که باشد، در نهایت آنها فرزندان و پاره ای از وجودشان هستند. همین دلیلی می دهد برای عشق ورزیدن بدون در نظر گرفتن سن و سال به آنها.

***************************

یادتان باشد، همانطور که در قبال فرزند بزرگتر مسئول هستید، در قبال فرزند کوچکتر هم مسئولید. برخی از مردم، تمام تمرکزشان را روی تربیت فرزند بزرگتر می گذارند و به بهترین نحو او را آماده ورود به جامعه می کنند. اما در این میان، حقوق فرزند کوچکتر به صورت کامل نادیده گرفته می شود و وقتی که قرار است وارد جامعه شود، با کوله باری از مشکلات روبرو خواهد شد که قبلا به واسطه ی تربیت باید حل می شدند. خانواده ها باید بدانند که بخش بزرگی از این مشکلات به خاطر آنهاست. بیاییم یاد بگیریم به تربیت همه فرزندان در تمام سنین اهمیت بدهیم.

***************************

اهمیت دادن به فرزند کوچکتر و نادیده گرفتن فرزند بزرگتر در بسیاری از خانواده ها مشهود است. گویی با آمدن فرزند جدید، فرزند قبلی فراموش میشود. همین مسئله می تواند زمینه مشکلات روحی بسیاری را برای فرزند بزرگتر به وجود آورد. این مشکلات روحی، آینده او را از او خواهند گرفت. کاش قبل از اینکه به فکر آوردن فرزند جدیدی باشیم، یاد بگیریم که به همه فرزندان به یک اندازه اهمیت دهیم و هیچکدام شان را فدای دیگری نکنیم.

***************************

یادمان باشد که فرزند ما انسان است و هر انسان خود به تنهایی می تواند جهانی را به سوی نابودی یا آبادی بکشاند. هر گونه تربیت ما بر فرزندان تاثیر می گذارد و باعث می شود آنها نقش یک نابودگر یا یک آباد کننده را بازی کنند. هر چه تفاوت بیشتری ما بین فرزندان قائل شویم، نقش نابودگر آنها را پر رنگ کرده و از آنها انسانهایی سست عنصر که می توانند جامعه را به سوی نابودی ببرند خواهیم ساختیم. همواره در تربیت فرزندانمان باید به حفظ تعادل در بین شان اهمیت دهیم.

***************************

قانون زندگی انسان ها، قانون جنگل نیست. در جنگل، حق فرزندان کوچکتر، توسط فرزندان بزرگتر خورده می شود و کوچکترها محکوم به فنا هستند. اما این قانون در میان انسان ها قرن هاست که نابود شده. اگر انسانی به هر دلیلی هنوز از این قانون تبعیت کند، یعنی در همان مراحل اوایل تکامل باقی مانده و پیشرفتی نکرده. این قانون حتی در بین حیوانات هم به سوی نابودیست و انسانی که به چنین قانونی عمل کند، جایگاه خود را از حیوانات نیز پایین تر آورده.

متن درباره فرق گذاشتن بین فرزندان به خاطر ویژگی های آنها

به تربیت فرزندانمان توجه کنیم. وقتی که دارای چند فرزند هستیم، هر فرزند نحوه تربیت خاص خود را دارد و باید مرتبط با ویژگی های او، وی را برای ورود به جامعه آماده سازیم. تنها جایی که باید به خاطر آن میان فرزندان فرق بگذاریم، در همین مسئله است.

***************************

خداوند انسان ها را با استعدادهای متنوعی می آفریند. یکی به هنر علاقه دارد و دیگری به ورزش؛ یکی به سیاست علاقه دارد و دیگری به فلسفه. همه این تضادها در کنار هم زندگی را می سازند. لحظه ای تصور کن که همه انسان ها مثل هم بودن، همه یک علاقه را دنبال می کردند، همه یک رنگ را دوست داشتند و همه یک استعداد خاص درونشان نهفته بود. اینطور قطعا دنیا هیچ پیشرفتی نداشت. این در مورد فرزندان تو هم صدق میکند. برای اینکه فرزندت استعداد فرزند دیگرت را ندارد، او را ملامت نکن. سعی کن به او کمک کنی تا استعداد ویژه خودش را بیابد.

***************************

هر انسانی خاص است، اگر او را خاص ببینیم. بعضی خانواده ها میان فرزندانشان به خاطر یکسان نبودن ویژگی های آنها فرق می گذارند. این فرق گذاشتن ها موجب می شود یکی رشد و دیگری پسرفت کند. پسرفت او به خاطر بی استعدادن بودنش نیست، به خاطر این است که هرگز خانواده اش او را خاص ندیده اند. هر کدام از فرزندان تان را به نوع خود خاص و منحصر به فرد بدانید تا آنها هم به نحوی خاص و منحصر به فرد رشد کنند و وارد جامعه شوند.

***************************

متاسفانه برخی از خانواده ها وجود دارند که به خاطر ویژگی های ظاهری فرزندان میان آنها فرق می گذارند. اگر پیدا کردن استعداد در فرزندان به عهده خودشان بوده، قطعا انتخاب ظاهر و چهره به دست آنها نبوده. این نهایت کم اندیشی و سطحی نگریست که بخواهیم فرزندمان را به خاطر ویژگی های ظاهری اش با فرزند دیگرمان مقایسه کنیم.

***************************

اگر به فرزندانمان به درستی بها دهیم، آنها برای خود زندگی خوبی خواهند آفرید. این ربطی به استعدادشان ندارد، ربطی به توانایی هایشان ندارد، ربطی به چهره شان هم ندارد. وقتی که خصوصیات هر یک از فرزندانمان را یاد بگیریم و متناسب با ویژگی های او، به او بها دهیم و فرصت زندگی را برایش مهیا کنیم، او نیز خواهد توانست زندگیش را سروسامان بخشد. مشکل ماجرا اینجاست که ما دوست داریم همه فرزندانمان به یک روش عمل کنند و وقتی می بینیم این امکان پذیر نیست، شروع به مقایسه آنها با هم خواهیم کرد.

***************************

دقیقا همان جایی که فرزندانت را به خاطر ویژگی هایشان با هم مقایسه میکنی، فاتحه ای هم برای آینده شان بخوان. فرزند تو قطعا در درون با خود خواهد گفت که من از سمت والدینم که نزدیکتر افراد به من هستند مقایسه شدم، این مقایسه در جامعه فجیع تر خواهد بود. همین مقایسه ترسی به جان او می اندازد که هرگز حاضر نخواهد شد وارد جامعه شود. حال با این اوصاف، آیا هنوز هم دوست داری میان فرزندانت فرقی بگذاری؟

متن درباره فرق گذاشتن بین فرزندان خود و دیگران

یادمان باشد که ما انسان هستیم و انسان موجودی متمدن است. برای همین تمدن هم که شده، نباید میان فرزند خود با دیگران فرقی بگذاریم. وقتی که وظیفه نگهداری یا مراقبت از فرزند دیگران را داریم، باید دقیقا به مانند زمانی که برای تربیت فرزندان خود تلاش می کردیم، برای آنها هم تلاش کنیم. در غیر اینصورت تمدن خود را زیر سوال برده ایم.

***************************

ما همه انسانیم و فرزند ما با دیگران فرقی ندارد. چیزی که برای فرزند خود می پسندیم را باید برای فرزند دیگران هم بپسندیم. برای چیزهایی که نمی پسندیم هم به همین گونه است! تنها به خاطر اینکه فرزند ما از خون ماست، نباید فرق های زیادی میان او با دیگران بگذاریم. در هر صورت هر انسانی که روی این کره خاکی نفس می کشد، حق زندگی دارد و ما باید تا جایی که می توانیم، حق زندگی را به آنها بدهیم.

***************************

وقتی می گوییم بین فرزندان خود با فرزند دیگران فرق نگذارید، منظور این نیست که تمام حقوقی که برای فرزندتان وجود دارد را برای فرزند دیگران هم در نظر بگیرید. منظور این است همانطور که دوست دارید فرزندتان با رفاه و آسایش در این جهان زندگی کند، به همین شکل شرایط زندگی همراه با رفاه را برای دیگر بچه ها هم مهیا کنید.

***************************

عده ای می گویند که چرا باید برای فرزند دیگران اهمیتی قائل شویم و او را مانند فرزند خود بدانیم. این یک مسئله کاملا واضح است. فرزندان دیگران قرار است در آینده جامعه ای بسازند که فرزند شما در آن جامعه زندگی خواهد کرد. اگر سعی کنید به اندازه ی خود برای فرزندان دیگران تلاش کنید، جامعه ای بهتر برای فرزندتان خواهید ساخت. وقتی که برای ساختن آینده فرزند دیگران تلاش می کنید، ناخودآگاه به بهبود زندگی فرزند خودتان هم کمک خواهید کرد.

***************************

اگر از نظر خودتان فرزندتان زیباترین است، باید بدانید که فرزندان دیگران هم از نظر آنها بهترین و بی نقص ترین هستند. این دیدگاه نباید باعث شود تا فرق های زیادی بین فرزند خود با دیگران بگذاریم. در هر صورت همه اینها انسان هستند و ما به خاطر انسان بودنشان باید به فکر آینده آنها باشیم. این مسئلله هم در مورد فرزند خودمان و هم در مورد فرزند دیگران صدق میکند.

***************************

هر چه برای آینده فرزندت تلاش میکنی، یک سوم آن را برای آینده فرزند دیگران تلاش کن، هر چقدر برای شادی دل فرزندت زحمت میکشی، یک سوم این زحمات را برای فرزند دیگران به کار ببر. باور کن جهان جای زیباتری می شود اگر ما انسان ها خودخواهی را کنار بگذاریم و سعی کنیم فارغ از ارتباط خونی مان، یکدیگر را دوست داشته باشیم و برای هم تلاش کنیم تا زندگی زیبایی بسازیم.

***************************

خداوند از روح خود در وجود تمام انسان ها دمیده. همین مسئله به ما دلیلی می دهد که یک دیگر را فارغ از رابطه خونی، رنگ، نژاد و ... دوست داشته باشیم. این در مورد فرزندان مان هم صدق میکند!

---

شاید علاقمند باشید :

مجموعه‌ای زیبا از متن و شعر درباره ادب و احترام

متن هایی زیبا درباره عشق مادر به فرزند (2)

عکس نوشته منت گذاشتن برای پروفایل

متن‌های زیبا در مورد دختر بودن + عکس نوشته

---