کودک ناراحت دلیلی برای ناراحتی خود دارد. می توان با انواع سرگرمی ها، کودک را شاد و سرحال آورد. گاهی اوقات نیز دلیلی برای گریه ی کودکان وجود ندارد. در این مواقع باید به چند مورد توجه کنید. با ما همراه باشید تا نکات ضروری و لازم در برخورد با کودک ناراحت را به شما بگوییم

بعضی از کودکان شلوغ تر از دیگر بچه ها هستند. اما تمام کودکان در بعضی نقاط از زندگی شان، ناراحت و گرفته می شوند. وقتی کودک ناراحت است، شما باید به عنوان یک مراقب و سرپرست باید دلیل ناشاد بودن کودک را پیدا کنید. اگر همه چیز اوکی است و دلیلی برای ناراحتی پیدا نکردید، به احتمال زیاد کودک ناراحت، تنها خسته و کسل شده است. با کمی سرگرمی و بازی، کودک ناراحت را سر ذوق بیاورید.

روش اول) به کودک توجه و اهمیت نشان دهید.

با کودک ناراحت حرف بزنید. راه ساده برای سرگرم کردن کودک، حرف زدن در مورد چیزها با صدایی آرام و مهربان است. کودکان عاشق این هستند که با آنها حرف بزنید.

-ادبیات کودکانه، در واقع اصواتی از کلمات نامفهوم است که برای صحبت کردن با کودک به کار می برند. والدین، کلمات را کوتاه و آهنگین و مختصر می کنند و در صحبت با کودک از آن استفاده می کنند. این نوع گفتار برای کودکان شیرین تر از دیگر گفتارهای بزرگسالان است و به کودک کمک می کند که بهتر زبان را یاد بگیرد. البته این نوع گفتار تا حدودی، رشد زبانی کودک را به تاخیر می اندازد.

-هر کودک، فارغ از اینکه خوشحال و یا ناراحت است باید در روز مورد توجه والدین قرار گیرد.

با لمس کردن کودک ناراحت به او راحتی و آرامش بدهید. لمس کردن می تواند یک منبع خوب برای سرگرم کردن کودک باشد مخصوصا در سن های پایین کودکان. اگر کودک در یکی از این روش ها خیلی سروصدا کرد، می توانید متد خود را عوض کنید.

-کودک را بلند کنید. مقداری او را بلند کرده و منتظر پاسخ و واکنش کودک بمانید. گاهی اوقات کودک احساس ناراحتی می کند چرا که احساس می کند در این موقعیت امن نیست و گرفتن والدین حس امنیت را در آنها بوجود می آورد.

-کودک را بر روی زانویتان بالا و پایین کنید. بر روی یک صندلی بنشینید و کودک را بسیار محتاط بر روی ران خود بگذارید. با کودک رو در رو شوید و این اطمینان خاطر را در او بوجود بیاورید که جای او امن است. با بالا بردن زانوی خود، کودک را بالا پایین کنید. اگر کودک حس بدی نسبت به این بازی داشت، فورا آن را متوقف کنید. احتمالا او حالت تهوع دارد و امکان دارد روی شما بالا بیاورد.

-کودک را نوازش کنید، انگشت خود را روی پاها و شکم او به آرامی حرکت دهید. این کار برای کودکان زیر چهار ماه جواب نمی دهد. کودکان به ناز کردن و قلقلک دادن زیر 4 تا 6 ماه جواب نمی دهند و برای کودک ناراحت این خنده آور نیست.

بالی موشک بازی را امتحان کنید. بسیاری از کودکان پایداری و بودن اشیا را نمی توانند تشخیص بدهند. بدین معنی که کودکان وقتی چیزی را برای مدتی نبینند، احساس می کنند که دیگر وجود ندارد. برای این کودکان بالی موشک می تواند خوشحال کننده، غافلگیرکننده و حتی ترسناک باشد.

-برای خنداندن کودک ناراحت اول صورت خود را در سطح صورت کودک پایین بیاورید و ارتباطی چشمی برقرار کنید.

-سپس بگویید "من کجام؟" کودک امکان دارد جواب بدهد که "اینجا"

-حالا صورتتان را نشان بدهید و بگویید که من اینجام!!

-با توجه به اینکه کودک در کدام مرحله رشد مهارت های خود است، امکان دارد کودک نیز صورت خود را پشت دستهایش قایم کند و همین کار را بکند.

با هم یک کتاب بخوانید. یک تصویر از کتاب را انتخاب کنید. آن را در برابر صورت کودک ناراحت خود بگذارید و کم کم داستان را با صدای بلند برای او بخوانید. کودک از صدای شما و تصویر داخل کتاب لذت خواهد برد. با کودکان کم سن و سال خود این داستان را آرام تر و با کودکان بزرگتر مقداری سریعتر بخوانید.

-عکس را به کودک نشان دهید و با دست او را بر روی تصاویر بگذارید.

بازی های تقلیدی را امتحان کنید. سعی کنید کودک ناراحت را ترغیب کنید که کاری را بکنید که شما می کنید. یک قیافه ی اگزجره به خود بگیرید. کودک وقتی به بازی شما می پیوندد را تحسین کنید. به یاد داشته باشید که نوزادهای خیلی کوچک، برخی حالات پیچیده ی صورت را به یاد نمی آورند.

یک تغییر در منظره برای کودک ایجاد کنید. مانند بزرگسالان، کودکان نیز از نشستن و خیره شدن به یک مساله در کل روز خسته می شوند و کودک ناراحت شاید برای همین کسل و بیحال است. کودک را به مکان جدیدی ببرید و به او توجه کنید که چگونه واکنش نشان می دهد.

-اتاق را عوض کنید. بچه های خیلی کوچک این تغییر را بسیار دوست دارند.

-به پیاده روی بروید. هرچه کودک بزرگتر می شود، تازگی بیشتری می خواهد. وقتی کودک ناراحت است و خیلی بی تابی می کند، با او به پیاده روی بروید. کودک، حرکات جدید و تجربه های جدید را دوست دارد. پیاده روی در بازار و در خیابان های اطراف به کودک این امکان را می دهد که کودک با مردم و افراد جدید رابطه داشته باشد.

روش دوم) بازی هایی که توسط کودک انجام می شود را پایه ریزی کنید.

یک محیط غنی و پر از وسیله را فراهم کنید. بعضی از کودکان، مستقل بودن را از سنین پایین تجربه می کنند. سرگرمی هایی که توسط خودشان انجام می شود را به آنان یاد بدهید. شما همیشه وقت سرگرم کردن او را نخواهید داشت. این گونه کودک ناراحت می تواند برای مدتی خودش را سرگرم کند. یک آویز بچه را بر تختخواب او نصب کنید. به طوریکه دست او به آن برسد.

-برای انگیزه های صوتی موزیک خوبی را پلی کنید. لازم نیست موزیکی که برای بچه می گذارید از موزارت باشد. تنها اطمینان حاصل کنید که کودک از شنیدن موسیقی لذت می برد.

-به کودکان اجازه بدهید که تنها و به صورت مستقل بازی کنند. در غیر این صورت در اکثر موارد متکی بر بزرگسالان خواهند بود.

به کودک ناراحت، اسباب بازی مورد علاقه اش را بدهید. اسباب بازی ها بخش بسیار مهمی از محیط غنی کودک هستند. بلوکها به کودک کمک می کند که رشد خلاقیت و مهارتی خوبی داشته باشد. اسباب بازی های سروصدادار به کودک کمک می کند که انگیزش صوتی داشته باشد.

-کودکان خیلی کوچک را با اسباب بازی ها تنها نگذارید. حتی بزرگترین و محکم ترین اسباب بازی ها می تواند به قطعات کوچکتر خرد شود. اسباب بازی های پر زرق و برق همیشه خوب نیستند.

-به یاد داشته باشید که اسباب بازی های کوچک و ارزان میتواند کارایی اسباب بازی های بزرگ و الکتریکی را برای کودک داشته باشد.

 تنها گذاشتن کودک را امتحان کنید. تنها گذاشتن کودک با کتاب و اسباب بازی را امتحان کنید. کودک وقتی مجذوب یک فعالیت می شود برای چند دقیقه آن را انجام می دهد. فقط حواستان به این باشد که صدا و تصویر کودک زیر نظر شما باشد.

-کودک زیر یک سال را به هیچ وجه تنها نگذارید. تنها چند قدم دورتر از او باشید. طوری که شما کودک را ببینید اما او شما را نبیند. هر از گاهی با کودک حرف بزنید که این اطمینان را داشته باشد که امن و ایمن است.

-جایی که کودک را در آن تنها می گذارید باید کاملا برای کودک امن و راحت باشد.

-وقتی کودک ناراحت یاد می گیرد که چگونه با وسایل در دسترسش خود را سرگرم کند، هم آرامش بیشتری پیدا می کند هم راحت تر در فعالیت ها و بازی ها جوینت می شود.

تنوع به وجود بیاورید. حتی غنی ترین محیط ها نیز باید گاه به گاهی تغییر کند. تلاش کنید کودک را در پیاده روی های خود بیرون ببرید. وقتی کودک خیلی بی تابی می کند، اسباب بازی جدیدی را به او معرفی کنید.

کودک را تشویق کنید که به کاوش بپردازد. وقتی کودک خزیدن را یاد می گیرد، در واقع می تواند به راههای مختلفی خود را سرگرم کند. راه خوب برای اینکه کودک کاوش را شروع کند، تشویق کردن او است. وقتی کودک قصد دارد کار خطرناکی را انجام دهد، هیچگاه نباید او را تشویق کرد.

روش سوم) دلیل ناراحتی کودک ناراحت را پیدا کنید.

موارد استرس زا و ناراحت کننده ی قابل مشاهده را چک کنید. اگر مساله ای کودک را ناراحت کرده است، شما نمی توانید کودک ناراحت را در بازی شرکت دهید، مگر اینکه دلیل آن را رفع کرده باشید. منابع صدای بلند و دیگر موارد ناخوشایند را چک کنید. هر موردی که می تواند کودک را ترسانده باشد را چک کنید. هر کاری که لازم است را انجام دهید تا استرس و ناراحتی کودک از بین برود.

-آیا کودک بیمار به نظر نمی رسد یا تب ندارد؟ شاید وقت آن باشد که به پزشک کودکان مراجعه کنید.

پوشک بچه را چک کنید. کودکانی که پوشک خود را کثیف کرده اند، احسای خوشاید و راحتی ندارند برای همین شروع به نارضایتی و گریه می کنند. اگر پوشک کثیف شده است، آن را عوض کنید و ببینید در بیتابی و ناراحتی کودک، تغییری ایجاد می شود.

ببینید کودک گرسنه اش نیست. کودکان معمولا هر سه چهار ساعت یکبار، چیزی می خورند. اگر پوشک او را عوض کردید و او همچنان بیتاب بود می توانید این را فرصتی ببینید که به او غذا بدهید.

-اگر مادر یا مراقب کودک باشید، متوجه خواهید شد که کودک برای دلایل مختلف گریه های مختلف دارد. برای مثال، امکان دار میان گریه ی گرسنگی و گریه ی پوشک کثیف تمایز قائل می شوید.

به کودک کمک کنید آروغ بزند. کودکان حجم زیادی هوا می بلعند و نیاز دارند مقادیری از آن را پس بدهند. کودک را روش شانه های خود بگذارید و به او کمک کنید آروغ بزند. بدین صورت که بر روی پشت او یواش بزنید و آن را ماساژ دهید. گاهی کودک ناراحت با این کار آرام نمی شود و شما می بینید که دلیل آن تنها مقداری گاز نبوده است.

 یاد بگیرید که کودکان پرسروصدا را تشخیص دهید. اگر هیچ دلیلی برای ناراحتی کودک وجود ندارد، پس شما دارید با یک کودک بهانه گیر سر و کله می زنید. گاهی می توانید راههایی برای خاتمه دادن به این بهانه های پیدا کنید. با پزشک کودک خود در این مورد مشورت کنید و اگر ضرورت دارد از دارو و درمان استفاده کنید.

-زمان هایی که کودک بی دلیل ناراحت است را در نظر داشته باشید. اگر کودک در زمان هایی خاص ناراحت است و دلیلی برای آن وجود ندارد، در حالت خوشبینانه این تنها یک قولنج است.

-از طرف دیگر، آیا این ناراحتی ها مربوط به زمانی نیست که کودک تنهاست یا در میان جمع است؟

-کودکان با نیازهای شدید اغلب در سرگرم شدن بسیار مشکل هستند. با این کودکان باید صبر بیشتری داشته باشید. و سرگرمی های بیشتری نسبت به دیگران برای او فراهم کنید.

---

مطلب پیشنهادی :

چگونه کودک خود را بخندانیم

---