سگ ها به دلایل مختلف پارس می کنند. بسیاری از آنها به خاطر دلهره جدایی و برخی دیگر به دلیل محرک های محیطی مانند آژیر و یا رعد و برق پارس می کنند. بعضی دیگر از سگ ها نیز از روی عادت و یا جلب توجه پارس می کنند. اگر پارس کردن سگ برای شما مشکل ساز است می توانید اضطراب  او را کاهش دهید و یا از تکنیک های ضد شرطی استفاده کنید.

بخش اول : سگ خود را آموزش دهید تا برای جلب توجه پارس نکند.

ابتدا به سگ خود بیاموزید که پارس کردن، روش خوبی برای جلب توجه نیست.

وقتی سگ شروع به پارس کردن می کند، او را تنبیه و یا اخم نکنید، زیرا او این کار را نوعی پوئن گرفتن تلقی می کند. وقتی او شروع به پارس کردن کرد، به او نگاه نکنید، دست نزنید و حرف هم نزنید.

-بعضی از سگ ها، پارس کردن را نوعی پاداش شخصی تصور می کنند. گاهی چشم پوشی از این رفتار نمی تواند مانع از بروز آن شود. اما به هر حال، چشم پوشی از آن به جای داد زدن و یا تنبیه کردن، می تواند باعث کاهش آن می شود.

سگ خود را به خاطر ساکت بودن پاداش دهید.

پاداش دادن به سگ در زمانی که ساکت است می تواند مانع از پارس کردن های بیش از اندازه او شود. چند قلم وسیله یا اسباب بازی نگه دارید و تکنیک های زیر را امتحان کنید.

-به سگ خود هیچ چیز اعم از غذا، اسباب بازی و .. ندهید، مگر اینکه حداقل برای 5 ثانیه ساکت بماند. این کار باعث می شود سگ شما تصور کند ساکت بودن برابر است با پاداش گرفتن. اگر سگ پارس کرد تا چیزی به دست اورد، به او هیچ چیزی ندهید تا اینکه ساکت شود.

-به دفعات تصادفی به سگتان پاداش دهید. پاداش غیر منتظره باعث تقویت رفتار درست می شود.

به سگتان با دستور دادن آموزش دهید.

همانطور که می توانید به سگتان صحبت کردن بیاموزید، می توانید به او آموزش دهید تا دست از پارس کردن و سر رو صدا کردن بردارد. وقتی که با استفاده از گام های زیر توانستید به سگ خود آموزش دهید ساکت شود، بعد از آن تنها با گفتن کلمه "هیس" به او دستور دهید تا ساکت شود.

-بگویید " حرف بزن" و بعد از او بخواهید صدا کند (مثلا با دست زدن)

-زمانی که صدا کرد او را با چیزی پاداش دهید. با این کار به سگ خود می فهمانید تا با اشاره حرف بزند و احتمالا زمانی که اشاره ای در کار نیست، کمتر پارس کند.

-حال از او بخواهید ساکت شود و بگویید "هیس" یا "ساکت" و سپس به او جایزه بدهید.

-این گام ها را بارها و بارها تکرار کنید. همچنین می توانید مدت زمانی که سگ نیاز دارد تا ساکت بماند را زیاد کنید و بعد به او جایزه بدهید.

رفتار سگ را شناسایی کنید.

اگر دریافتید سگتان در زمان دوری از شما شروع به پارس کردن می کند، شاید دلیل آن اضطراب ناشی از تنهایی باشد. این رفتار او می تواند همراه با رفتارهای دیگر مانند موارد زیر باشد:

-پا کوبیدن

-خراب کردن اشیا

-ادرار کردن و یا مدفوع کردن

-ترشح آب دهان

از تکنیک های ضد شرطی استفاده کنید.

اگر سگ شما دچار اضطراب تنهایی شده است، باید به او کمک کنید بر این مشکل غلبه کند. یکی از بهترین تکنیک های ضد شرطی این است که چیزهای خوب را با جدایی و تنهایی مرتبط کنید. برای سگی که دچار دلهره کمتری است، این کار باعث می شود تا پارس کردن خود را متوقف کند.

-هر بار که از خانه بیرون می روید به او یک اسباب بازی دهید. بهترین اسباب بازی آن است که سگ را برای مدتی مشغول نگه دارد. به عنوان مثال، برخی از اسباب بازی ها از غذا پر می شوند و می تواند سگ را تا 20 الی 30 دقیقه مشغول نگه دارد. می توانید این اسباب بازی ها را در مغازه ها بیابید.

-وقتی به منزل برگشتید، اسباب بازی را از سگ بگیرید تا بفهمد تنها زمانی آن را در اختیار دارد که شما از خانه خارج شده اید.

-این مراحل را بارها تکرار کنید. با تکرار، دلهره و اضطراب سگ (از جمله پارس کردن) کاهش یافته و یا به کل از میان می رود.

-همچنین می توانید از آموزش حساسیت زدایی علاوه بر تکنیک های ضد شرطی برای کاهش پارس کردن سگ استفاده کنید.

-در هر صورت، سگ خود را به خاطر اضطراب جدایی و پارس کردن، تنبیه نکنید. این کار باعث تشدید دلهره او می شود.

در صورتی که پارس کردن سگ و اضطراب او ادامه یافت، با یک متخصص مشورت کنید.

اگر میزان اضطراب سگ شما زیاد است،  شاید به تکنیک های ضد شرطی پیشرفته وحساسیت زدایی ( مثلا جدایی کوتاه مدت و بعد بلند مدت) نیاز دارد. با یک دامپزشک، رفتار شناس حیوانات و یا یک متخصص آموزش حیوانات در این زمینه صحبت کنید و یا دیگر گزینه ها را امتحان کنید.

-اگر به یک متخصص آموزش حیوانات نیاز دارید، باید بدانید که او در این زمینه متبحر است. چنین فردی به تحصیلات برای گرفتن این مدرک نیازی ندارد.

برای سگ خود وقت بگذارید.

سگ ها نیاز به توجه زیادی از جانب صاحب خود دارند مخصوصا اگر برای مدت طولانی تنها گذاشته شده باشند. بازی کردن با او می تواند تنش های او را کاهش داده و رفتار پارس کردن او را متوقف کند. هر روز وقتی برای بازی کردن با او اختصاص دهید و با سگ خود تمرین کنید.

-وقتی سگ شما سالم است، به بازی های روزمره مانند پریدن، پیاده روی و .. می پردازد. سطح فعالیت او را با دامپزشک در میان بگذارید. اگر سگ شما مسن است، یا زخمی شده و یا خیلی جوان است، توصیه های تمرینی خاصی برای او در نظر گرفته می شود.

روش های دیگر کنترل پارس کردن سگ

بفهمید آیا محرک های محیطی باعث پارس کردن سگ شما شده است یا خیر.

 برخی از سگ ها به محرک های خارجی مانند زنگ خطر، بقیه سگ ها، و یا رعد و برق واکنش نشان می دهند. توجه کنید آیا پارس کردن او به کدام محرک خارجی است.  اگر پارس کردن سگ به دلیل محرک خارجی است، زمانی که آن محرک از میان برود، او نیز از پارس کردن دست می کشد. اگر پارس کردن سگ مشکلی ایجاد نمی کند، اجازه دهید به این کار ادامه دهد.

واکنش سگ به محرک را تغییر دهید.

اگر پارس کردن سگ شدید است و نیاز به کنترل دارد ( مثلا باعث مزاحمت برای همسایه ها می شود) باید رفتار او را با استفاده از تکنیک های ضد شرطی و حساسیت زدا تغییر دهید.

-اگر محرک محیطی قابل کنترل است، سعی کنید مثلا حواس سگ خود را به چیز دیگری مانند سشوار پرت کنید و برای چند لحظه سگ خود را با صدای سشوار ساکت کنید. تا زمانی که سگتان آرام است، کم کم مدت زمان روشن بودن سشوار را بیشتر کنید. سرانجام سگ شما خواهد توانست به صدای سشوار حساس شود تا صدای زوزه.

-اگر محرک محیطی قابل کنترل نیست (مانند صدای آژیر یا رعد و برق)، باز هم می توانید از تکنیک های ضد شرطی برای توقف پارس سگ استفاده کنید. برای اینکار، یک افکت صدا دانلود کنید. آن را با صدای کم پخش کنید و سگتان را زمانی که این صدای ناهنجار پخش می شود با ساکت بودنش جایزه دهید. وقتی تحمل سگتان بالاتر رفت،  صدای آن را افزایش دهید. این کار را پشت سر هم انجام دهید تا سگ محرک را با گرفتن جایزه و نه پارس کردن مرتبط سازد.

اگر سگتان زخمی یا مریض شد از او مراقبت کنید.

اگر نمی توانید تشخیص دهید که پارس سگ به خاطر محرک خارجی، اضطراب تنهایی و یا دیگر عوامل آشکار است، پس حتما مشکل از سلامتی اوست. او را به دامپزشک نشان دهید تا دریابد علت پارس کردن او از بیماری و یا جراحت است یا نه.