چگونه به این مسئله که ممکن است نابارور باشیم، پی ببریم؟

آیا من نابارور هستم؟

بسیاری از زوج ها پس از تلاش های بسیار برای باردار شدن، این سؤال را از خود می پرسند. بعضی از زوج ها حتی فقط بعد از گذشت چند ماه، در مورد این موضوع نگران می شوند. اما در برخی دیگر ممکن است این نگرانی دیرتر مثلا بعد از گذشت یک یا چند سال، به سراغشان بیاید.

شنیدن این خبر خوب خواهد بود: اگر کمتر از یک سال است که در حال تلاش برای باردار شدن هستید، تا زمانی که علائم یا عوامل خطرزایی وجود نداشته باشد، می توانید اطمینان داشته باشید که این روند طبیعی است و ممکن است حتی چند ماه طول بکشد.اما اگر بیشتر از یک سال است که در تلاش هستید تا باردار شوید(اگر 35 سال یا بیشتر دارید)، باید به پزشک مراجعه کنید. ممکن است شما نابارور باشید. اما چرا باید چنین فکری بکنید. در ادامه توضیح خواهیم داد، با ما همراه باشید

ناباروری به چه معناست؟

ناباروری به عنوان ناتوانی در باردار شدن پس از برقراری رابطه مکرر غیرقابل محافظت جنسی در مدت زمانی یک ساله، تعریف شده است.

بنابراین بر اساس تعریف، اگر به مدت 13 ماه تلاش کرده اید که باردار شوید اما موفق نبودید، با ناباروری روبرو هستید.

اگر دو یا چند بار پشت سر هم سقط جنین کنید، این موضوع همچنین می تواند نشانه مشکل در بارداری باشد، هرچند که از نظر تکنیکی با «ناباروری» متفاوت است.

پس باید در صورت رخ دادن موارد زیر به پزشک خود مراجعه کنید:

 شما به مدت 12 ماه یا بیشتر جهت بارداری سعی کرده اید اما بی نتیجه بوده است.

 شما پشت سر هم دو یا چند مورد سقط جنین داشته اید

سن شما 35 یا بالاتر بوده و به مدت 6 ماه یا بیشتر در تلاش برای بارداری بوده اید که بی نتیجه بوده است.

 شما علائم یا عوامل خطرزای ناباروری را دارا هستید(در ادامه بدان عوامل پرداخته شده است).

چرا در زنان دارای سن 35 سال و بالاتر، مدت زمان تلاش برای بارداری کوتاهتر بوده و درصورت عدم موفقیت در طی شش ماه حتما باید به پرشک مراجعه کنند؟

باروری از 35 سالگی به بعد به سرعت کاهش می یابد. اگر مشکلی وجود دارد، مهم است که این مسئله در اسرع وقت تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرد.مهم نیست که چند ساله باشید، تسریع در کمک گرفتن باعث افزایش شانس موفقیت در بارداری خواهد شد.

ناباروری چگونه تشخیص داده می شود؟

طبق تعریف، بعد از گذشت یک سال تلاش برای بارداری و ناموفق بودن در این امر، پزشک می تواند شما را به عنوان نابارور تشخیص دهد. جهت تشخیص نابارور بودن شما، نیازی به علائم خاص یا نتایج آزمایش های گوناگون نیست.  این موضوع فقط بر اساس مدت زمانی که سعی در باردار شدن داشتید و به نتیجه نرسیده اید، قابل تشخیص خواهد بود.

البته لازم به ذکر است که اگر علائم یا عوامل خطرزای خاصی دارید، پزشک ممکن است بگوید شما در معرض خطر ناباروری هستید.به عنوان مثال، شاید پزشک شما قبلا وجود سندرم تخمدان پلی کیستیک را تشخیص داده باشد. ممکن است این تشخیص قبل از اینکه حتی به فکر ازدواج بوده اید، انجام شده باشد.

زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در معرض خطر ناباروری هستند.

زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که طی یک سال بدون دریافت هیچگونه کمک پزشکی، سعی در بارداری دارند، به خودی خود باردار نخواهند شد. تعدادی از این زنان ممکن است تحت درمان های تکنیکال، باردار شوند. برخی دیگر ممکن است به IVF(لقاح آزمایشگاهی) نیاز داشته و به این شکل باردار شوند. برخی هم ممکن است کلا باردار نشوند.

در صورتی که شما علائم ناباروری را دارید و یا یک سال است که تلاش کرده اید و در این امر موفق نبوده اید،  لطفا به پزشک مراجعه کنید.

اینکه شما «نابارور» هستید، دقیقا یعنی چه؟

ناباروری به معنای عقیم بودن نیست. درک تفاوت این دو بسیار مهم است. اگر فردی عقیم باشد، کلا نمی تواند به طور طبیعی باردار شود(ممکن است اینگونه افراد با کمک نیروهای خارجی از قبیل فن آوری های موجود مانند IVF(لقاح آزمایشگاهی) یا جراحی بتوانند باردار شوند).

اگر فردی نابارور باشد، ممکن است در تلاش او در جهت بارداری مشکلاتی وجود داشته باشد، اما هنوز هم از نظر تئوریکی امکان باردار شدن او به طور منظم وجود دارد.بسته به علت ناباروری، شانس آماری برای بارداری طبیعی ممکن است بسیار کم باشد اما صفر نیست.

زوج هایی وجود داشته اند که گمان می کردند نابارور هستند ولی در کمال تعجب موفق به بارداری شده اند. البته این امر رایج نیست و شما نمی توانید معالجات خود را به امید باروری طبیعی کنار بگذارید.

آیا در صورت نازایی باز هم شانس باردار شدن وجود دارد؟

اکثر زوج های نابارور با کمک درمان های باروری در این امر موفق می شوند. بیشتر این زوج ها با درمان های تکنیکال موفق به بارداری می شوند. فقط درصد کمی از زوج های نازا به IVF(لقاح آزمایشگاهی) نیاز پیدا می کنند.

خبر بد این است که آمار صریحی در مورد زوج های نازایی که بدون کمک معالجات باروری و یا با استفاده از آنها باردار شده اند، وجود ندارد.  متغیرهای زیادی در جدال شما با پدیده ناباروری نقش دارند(این متغیرها می توانند در حیطه تغییر سبک زندگی باشند و یا به درمان های ناباروری مربوط شوند):

سن شما و سن شریک زندگی شما علت ناباروری

 مدت زمان تلاش شما برای باروری

منابع مالی شما(در مواردی که درمان های گران قیمت مد نظر است)

یک متخصص غدد درون ریز بهترین فردی است که می توانید در مورد پیش آگاهی شخصی خود نسبت به مسئله باروری صحبت کنید. در هر صورت حتی یک پزشک متبحّر در زمینه باروری هم نمی تواند تضمین کند که درمان خاصی مؤثر خواهد بود یا خیر. حتی اگر در مواقعی یک کلینیک باروری پیش آگاهی ضعیفی به شما می دهد یا از معالجه شما امتناع می ورزد، باز هم امید خود را از دست ندهید.

بعضی اوقات ممکن است اینگونه کلینیک ها سعی کنند از قبول درمان کیس های دشوار در زمینه باروری خودداری کنند. چون آنها نمی خواهند نرخ موفقیت IVF (لقاح آزمایشگاهی) صورت گرفته در کلینیکشان کاهش یابد. با این حال شما ممکن است هنوز هم فرصتی برای موفقیت داشته باشید.

اگر فکر می کنید جزو زوج های نابارور هستید، در وهله اول چه باید بکنید؟

اولین قدم مراجعه به پزشک متخصص زنان و زایمان برای انجام آزمایش های اساسی باروری است. شریک زندگی شما باید یک متخصص اورولوژی را ببیند. مطمئن باشید که هر دوی شما زود آزمایش های خود را انجام دهید. گاهی اوقات امکان دارد پزشک معالج، شما را به یک کلینیک باروری معرفی کند.

تهیه کننده : توپ تاپ