در روابط اجتماعی مختلفی که در طول زندگی با دیگران داریم ، حرمت نگه داشتن و یا حرمت نشکستن می باید یکی از اولویت های مهم برایمان باشد ، چرا که مردم همیشه از آن دسته از افرادی که از روی عمد و با رفتاری پرخاشگرانه سبب می شوند تا حرمت ها شکسته شوند بیزارند ! در این مطلب از سایت توپ تاپ عکس نوشته و متن های زیبایی با مضموع ( حرمت نگه دار | حرمت نشکن) تهیه شده است که میتوانید به عنوان عکس پروفایل از آن ها استفاده بفرمایید..

کلیپ درباره حرمت نگه داشتن

چقدر خوبه ...بعضی از آدم ها بدونند که اگر چیزی به روشون نمیاری از سادگی نیست، حرمت یه روزایی رو نگه میداری که اونا یادشون رفته !

*******************

*******************

آدم های کمی هستند که میدانند؛ تنهایی یکـ نفر حرمت دارد، همین طور بی هوا سرشان را پایین نمی اندازند و بپرند وسطِ تنهایی آن فرد .. چون خوب میدانند که اگر آمدند؛ باید بمانند، تا آخرش باید بمانند، آنقدر که دیگر تنهایی وجود نداشته باشد .. وگرنه مسافرها همیشه موقع خداحافظی، تنهایی را هزار برابر میکنند.

*******************

*******************

*******************

رسم رفاقت اینه که با رفیق، پیر شی نه این که وسط راه از رفیق سیر شی! «یا دستِ رفاقت نده و دست نگه دار یا تا تهِ خط، حرمتِ این دست نگه دار» . رفاقتاتون ابدی

*******************

*******************

حرمت نگه دار گلم عشقم نازم
که این بی آبرویی
که این بی کس شدن
که این رسوایی
خون بهای عشق من است
این اشک نا تمام
این غصه پنهانی این درد بی درمان
جزای عاشق شدنم است
لااقل تو حرمتم را نگه دار
با یکی دیگه نرو بی آبرویم نکن
قسمت میدم به چشمات
به روزامون
به دقایق کنار هم بودنمون
قسمت میدم به شاخه گلی که بهت دادم
قسم نخور به جونم
که بی قسم میدونم
نور ستاره من رفته از آسمونت
حرمت عشقم نگه دار گلم
من که بی آبرویت نکردم
انچه را که لایقته بارت نکردم
من که رسوای عالمت نکردم
حتی الانم تو را زیبا خطابت میکنم
حرمت عشقم نگه دار گلم
بی ابرویی و رسوایی خون بهای عشق من است
من از خون بهای عشقم نمیگذرم
بی آبرو و رسوایت میکنم
دیگر هیچ وقت زیبا خطابت نمیکنم
گر با یکی باشی و حرمت دلم بشکنی

عشقم را به "باد" داده ای،
شب و روزم را طوفان به تاراج داده است،
حرمت نگه دار،
بارِ امانت را که باد چاره نمی کند.

حرمت نگه دار دلم هنوز تو را
با یاد کسی می شناسند
که نه تو را به خاطر میاورد
و نه می شناستت!
امروز شاخه گلی خرید و بوسه ای چید!
نه دستان ِ من گلدان شد و نه لبانم حسی کرد!
هنوز حرمت خویش را نگه دار!!!

عشق را حرمت نگه داریم
شاید که جوانی
بخواهد بورزد آنرا
زیر سایه بانی از مهر
یا
مجنونی کادوپیچش کند
برای لیلی نامی
عشق را حرمت نگه داریم
شاید مادری بخواهد بر دامنش
انرا بیفشاند بر صورت معصومانه یک کودک

آهای ای بغض نشسته روی پرچین سکوتم
یه کمی حرمت نگه دار؛ مرغ باغ ملکوتم
این همه ساله دلم رو کردمش قلک اشکام
برای روز مبادا؛ تا نشم رسوای چشمام
به زار موقش که رسیدش؛ باهاش آسمون میسازیم
تو قمار بی کسی ها دوباره دلو میبازیم
میشیم آسمون می باریم؛ تا کویرا جون بگیرن
میشیم دریا و میخندیم؛ تا بی وفاییا بمیرن
بزارش دفعه ی بعدی که خدا اومد کنارم
که سرم رو شونه هاشو؛ تا خود صبحم ببارم
بزارش واسه ی وقتی که حقیقتم میمیره
واسه یه قطره بارون؛ چشم به آسمون میگیره
وقتی که چوب حراجو میزنن به غیرتامون
وقتی که حمید هامون بشه جز حسرتامون
بزارش وقتی محبت میشه آواره تو میدون
وقتی که امید و عشقم تو دلامون میشه پنهون
بزارش وقتی که دریا میشه بازیچه ی قدرت
بزارش وقتی که عشقو می کشن به اسم قسمت
آخ بمیرم دل بی کس؛ باز که سرمایتو باختی
تو قمار این دقایق؛ باز که بی گدار تو تاختی
طفلکی خبر نداره که رواج اشک تباه شد
واسه دردای زمونه؛ بازم خون دل گناه شد...

بیا و دلبری کن *** سزاوارِ دلم باش
سزاوارِ دلی که *** بی تو بمیره ای کاش
نگو از آسمونت *** نگو ار خنده هاتون
فقط حرمت نگه دار *** منم شرمنده خاتون
یه خطِ دیگه بنداز *** رو چوب خطّای دوستی
بزار فراموشم شه *** این خطاهای دوستی
اگه بدی دستتو *** رها میشم دوباره
یه رویا مثل رویا *** فنا میشم دوباره
میشم قافیه ی نور *** میشم شمعُ میسوزم
تو دستاتو نگه دار *** تا من به عشق بدوزم
بذار خوابم بگیره *** بذار حسرت بمیره
فقط یه چشمک بزن *** نگو که دیگه دیره

وقتی اسمون رنگی نداشت
حتی این ابرسیاه بارون نداشت
میخوام عشق تو قاب دنیا جا کنم
میخوام خودمو کنار اسمت جاکنم
وقتی گفتم خدانگه دار
تورو خدا حرمت نگه دار
اشک قلم دراومد یارم هنوز نیومد
منو این کاغذ پاره نمیدونی چه ها کشیدم
منو این خاطره هاحتی یه سبد گلم نچیدم

هی روزگار می خندی ...؟
کمی حرمت نگه دار
مگر نمیبینی سیاه پوش آرزو هایم هستم ...!!!

سکوت را نشکن
وجدانت بیدار میشود
و فریادهایت تا حلقه ی دار رهایت نمیکند
حرمت نگه دار ، بی حرمتی دیگر
بس است بس است
اشک نریز خائن این دیار کم و بیش
تو که میفهمیدی  مادرم شاعر بود
پدرم بیکار و همه همانند همیم
آره فرش قرمز رو دوست داشتم
بی ریختم بی پولم بی نگاه و سرخمیده
چون حسی دیگه نیس
دلم گرسنه بود سرم خسته
ماهی قرمزه بدون دیگه
تشنه ی پول و ایمان هم نیستم
قانون خدا رو می سازه
من که نه پول دارم نه قانون
پس من خودم خدام...

ای گل که چو من از گل خود کوچ میکنی
فردا غزل تلخ زمان نوش می‌کنی
از جام جهان سخنی کهنه گویمت
حرمت نگهش دار اگرش گوش می‌کنی
هر عشق ثمر نگه پاک عاشق است
ای آنکه ثمر کرده فراموش می‌کنی
در سینه من هوس پاک عشق توست
با هر نگهی دیده تو مدهوش می‌کنی
گویا که تو را ره وصل ما جداست
دلداده خود ساده فراموش می‌کنی
من در ره عشق هستی خود بنشانده‌ام
ای آنکه مرا جام وفا نوش می‌کنی

طالب فیض خدایی ای انسان به خود آی
راهی مرو و صفایی ای انسان به خود آی
کعبه بی عشق درون خانه ای از خشت گل است
خشت وگل سجده ندارد هراسان به خود آی
تو که از روح خدایی خدا همره توست
حرمت خویش نگه دار بدینسان به خود آی
حج همان خدمت خلق است سفر لازم نیست
عمره بر باد دهی ساده و آسان به خود آی
تو بنی آدمی و روح خدا گوهر توست
گر بدرد آمده این گوهر تابان به خود آی
صاحبخانه نگو خانه این دوست کجاست؟
خانه دوست تویی مهر درخشان به خود آی
ظاهر حرف نخوان باطن و روحش را بین
حج همان عزت نفس است کریمان به خود آی

حرمت خانه شکستند شکن حرمتشان
روزگار پند بگوید به تو مهمان به خود آی

گردآورنده: توپ تاپ