اغلب انسان ها وقتی در مورد رابطه هایشان فکر می کنند؛ دوست ندارند به قدرت در رابطه شان فکر کنند. افراد، در روابط عاشقانه و صمیمی، با یکدیگر همکاری می کنند؛ اما، این همکاری و همدلی، باید دو طرفه باشد. ولی اگر یکی از طرفین نخواهد  با شریک زندگیش همکاری و همدلی داشته باشد؛ چه می شود؟

هرکسی که انتظار کمتری از رابطه اش داشته باشد؛ قدرت بیشتری خواهد داشت. بارزترین مثال این اصل، طلاق است؛ تنها یک فرد می تواند رابطه را پایان دهد و اصلا مهم نیست که شریک دیگر چقدر دلش می خواهد که ازدواجشان بهبود یابد.

این اصل پایه را می توان در بسیاری از تعاملات کوچکتر مشاهده کرد. شام، فیلم یا رابطه جنسی؟ اگر هر دو شریک دلشان بخواهد؛ می توانند این کارها را انجام دهند.  رضایت طرفین، مهم ترین اصل لذت بردن از رابطه است.

چه چیزی باعث عدم رضایت طرفین می شود؟ وقتی یکی از زوجین، در موقعیت تصمیم گیرنده قرار می گیرد؛ به شریک زندگیش پیام واضحی ارسال می کند که امیال و نیازهای من مهمتر هستند. برای شریکی که انتظارش از رابطه، چیزهای بیشتری است؛ دریافت این پیام، بسیار مخرب است. این پیام، نشان می دهد که شریک تصمیم گیرنده، در آینده، بدون در نظر گرفتن احساسات، نیازها و خواسته های طرف مقابلش اقدام به انجام کارهای زیادی خواهد کرد.

پاسخی به عدم همکاری و همدلی در رابطه

تنها سه عکس العمل، برای عدم همکاری در رابطه وجود دارد.

1.اولین عکس العمل، پذیرفتن تصمیم شریک ناراضی است. هرچند که ممکن است به حداقل نظم و همکاری بیانجامد. این گزینه، برای یک دوره زمانی کوتاه قابل قبول است. برای بسیاری از افراد، این کار، یک راه حل بلند مدت نیست.

2. دومین عکس العمل، دعوا و جنگیدن برای همکاری و به تعادل رساندن قدرت در رابطه است. این کار، یک انتخاب پر خطر است و برای کسانی که خواهان یک رابطه قوی هستند، چیز ایده آلی به نظر نمی رسد.

3. سومین عکس العمل این است که به شریکتان بگویید که « اگر از من حمایت نکنی و به من ملحق نشوی؛ من به تنهایی کارهایم را انجام می دهم و یا از شخص دیگری کمک می گیرم». این گزینه، ممکن است برای امنیت رابطه مضر باشد.

در این مورد، چگونه یک رابطه ادامه پیدا می کند؟ اعتماد، جزء ضروری هر رابطه ای است. وقتی ما به شریکمان اعتماد می کنیم؛ مطمئن هستیم که شریکمان، نیازها و خواسته های ما را در تصمیماتش لحاظ می کند. این اعتماد، به تدریج شکل می گیرد. اگر کسی قابل اعتماد باشد؛ ما با خیال راحت تری به او اعتماد می کنیم.

روابط انسانی، چیزی بیشتر از قدرت در رابطه را شامل می شوند. این روابط بیشتر بر پایه ی صمیمیت، دوستی، عشق، احترام و رضایت، بنا شده اند. با این وجود، هنوز اعتقاد بر این است که هر کس چیزهای کمتری از یک رابطه بخواهد؛ قدرت بیشتری خواهد داشت. در یک رابطه خوب، قدرت در زوجین کم و زیاد می شود؛ چون هر شریک، در تصمیم گیری هایش، خواسته ها و نیازهای شریک دیگر را در نظر می گیرد و قدرت بر این اساس، به هر دو شریک واگذار می شود.

مطالب پیشنهادی این بخش :

چگونه مدیتیشن، رابطه شما و همسرتان را قوی تر می کند؟

توصیه های کلیدی، برای مردانی که در رابطه عاشقانه هستند!