مرد باید از همسرش مراقبت کند؛ ولی نه به حدی که به بدبینی منتهی شود. بعضی مردان، به بیماری بدگمانی و سوء ظن مبتلایند. بی دلیل به همسرشان بدبین هستند و درباره آنان احتمال خیانت می دهند.
هر مردی که بدبین بیماری خانمانسوز مبتلا شود ، زندگی را برخود و خانواده اش تلخ می کند، بهانه جویی می کند، به اعمال و حرکات همسرش بدبین می شود و مانند سایه، او را تعقیب می نماید و چون سوء ظن دارد، از در و دیوار شاهد و قرینه پیدا می کند. چیزهایی را که در اصل دلیل خیانت نیستند، به منزله قطعی ترین دلیل می انگارد به طور مثال با خود می گوید:« چون فلان مرد برایش نامه نوشت پس با هم سر و سری دارند؛ با فلان مرد، سلام و تعارف کرد، پس خیانتکار است؛ جوان همسایه از پشت بام به او نگاه کرد، پس به او دل بسته است؛ نامه اش را از من مخفی کرد، پس از معشوقش بوده است؛کم تر از سابق اظهار محبّت می کند، پس زیر سرش بلند است»
این قبیل امور را، دلیل قطعی خیانت می شمارد. بدتر از همه این است که گاهی ، مادر، خواهر یا یکی از همسایگان بر اثر غرض ورزی و کینه توزی، عقیده اش را تأیید نماید.
بدبخت خانواده ای است که به مرض بدگمانی مبتلا شود! مرد همانند یک پلیس مخفی مدام از اعمال و حرکات همسرش مراقبت می نماید. زن بی چاره هم ناچار همانند یک متهم بی گناه همواره در شکنجه و عذاب روحی و در حال محدودیّت و تحت نظر زندگی می کند. بنیاد چنین خانواده ای همواره در معرض خطر است.
کم نیستند مردانی که بر اثر سوءظن بی جا همسران بی گناه خویش را به قتل رسانده اند و سرانجام خود نیز خود کشی کرده اند.
در چنین شرایطی ، مرد و زن باید از لجبازی دست بردارند و پیش از وقوع حوادث ناگوار با عقل و تدبیر در صدد چاره برآیند. زن و مرد اگر اندکی به خود آیند و خطر بزرگی را که در کمینشان نشسته ، در نظر بگیرند و با احتیاط کامل و عاقبت اندیشی، درصدد حل مشکل برآیند، پیروز خواهند شد.
مرد، باید تعصّب های غلط و توهّمات بی جا را از خویش دور گرداند و بر طبق موازین عقل و وجدان رفتار کند. تهمت و نسبت بد به کسی دادن، موضوع بسیار دشوار و پر مسئولیتی است و تا موضوع خیانت با دلایل و شاهد قطعی به اثبات نرسد، نمی توان کسی را متهم کرد.
خداوند متعال، در قرآن می فرماید: « ای کسانی که ایمان آورده اید، از بسیاری از گمان های بد اجتناب کنیدزیرا بعضی گمان ها گناه است.»
رسول خدا (ص) می فرماید: « هر کس ، به مرد یا زن ممؤمنی تهمت بزند، خداوند متعال ، در قیامت او را بر تلّی از آتش نگه می دارد تا به کیفرش برسد.»
تا زمانی که با دلیل ها و برهان های شرعی، خیانت زن به اثبات نرسد، مرد حق ندارد، او را متّهم کند. تهمت زدن به زن، گناهی بسیار بزرگ است که در شرع مقدّس اسلام، برای آن هشتاد تازیانه مرّر شده است.
به صرف احتمال یا با شواهد و علائم خیالی، نمی توان چنین موضوع مهمی را اثبات کرد؛ برای مثال، اگر او در گذشته برای کسی نامه یا عکس فرستاده دلیل خیانت او نیست.
در اصل که نباید چنین عملی را انجام می داد، ولی ممکن است ، بر اثر سادگی و نادانی مرتکب این اشتباه شده و در واقع، عفیف و پاکدامن باشد. اگر مردی ، برایش نامه فرستاد نباید نامه اش را قبول کند؛ ولی اگر از روی نادانی نامه اش را پذیرفت یا از ترس اتهام آن را مخفی ساخت نمی توان ارسال نامه را دلیل خیانت شمرد. اگر با مردی بیگانه سلام و تعارف کرد، گرچه کار خوبی نکرده دلیل خیانت نیست.
اگر از مردی تعریف کرد، دلیل نمی شود که به او دل بسته ؛ البته زن نباید نزد شوهرش از مردی دیگر تعریف کند. اگر زن، کم تر از گذشته به شوهرش اظهار محبّت می کند، دلیل دلبستگی به دیگری نیست . شاید از شوهرش دلخوری دارد؛ شاید غم و غصه ای در دل اوست ، یا بیمار است و یا بر اثر بی توجهی و عدم اظهار محبّت شوهر، به زندگی دلسرد شده است.
در این قبیل امور که از علائم خیانت شمرده می شود، ده ها احتمال صحیح علایقی نیز وجود دارد که اگر با وجدان پاک و بی آلایش سنجیده شود احتمال خیانت یک احتمال بی مورد و غیر عقلایی به شمار خواهد آمد.
اگر به همسرت بدبین هستی، مسأله را با هر کسی در میان نگذار؛ زیرا ممکن است بر اثر دشمنی یا نادانی و یا تظاهر به خیر خواهی، بدون دقّت و بررسی عقیده شما را تأیید نماید و شواهد بی اساس دیگر را هم بدان بیفزاید و سوءظنّت را به مرحله یقین برساند و دنیا و آخرت تو را تباه سازد؛ به ویژه با مادر و خواهرت در این باره صحبت نکن زیرا بیش تر مادران و خواهران در باطن با همسران شما میانه خوب ندارند چه بسا در این مواقع حسد و کینه توزی آنان تحریک شود و بدون عاقبت اندیشی بدبینی تو را تشدید کنند.
اگر خواستی از راهنمایی های دیگران استفاده کنی با دوستان عاقل با تجربه خیرخواه و عاقبت اندیش مشورت کن! از همه بهتر آن است که به هریک از اعمال و رفتار همسرت که بدبین هستی آشکارا با او در میان بگذاری و توضیح بخواهی ولی منظورت این نباشد که مطلب را به اثبات برسانی بلکه حسّ بدبینی را اگر چه به مدت کمی هم که شده کنار بگذارد و ذهن خود را از هر شکلی خالی کن مانند قاضی با انصافی که می خواهد درباره دیگران داوری کند، به توضیحات همسرت گوش بده.

اگر درباره موضوعی توضیح خواست، حقیقت را بدون کم و زیاد در اختیارش بگذارد! از دروغ و کتمان اجتناب کن؛ زیرا اگر دورغت آشکار شود، آن را سند جرم و دلیل قطعی خیانت می شمارد و به آسانی بدبینی او بر طرف نخواهد شد. اگر گفت « با فلان کس معاشرت نکن و فلان کار را انجام نده» بدون چون و چرا بپذیر و سر سختی نشان نده که سوء ظنّش زیادتر می شود.

اگر به شخص معیّنی حسّاسیت دارد، او را به طور کلی رها کن! اگر بتوانی شوهر و زندگی خود را حفظ کنی ، بهتر از انی است که بر دوستی با دوستانت پایدار بمانی، با خود نگو :« مگر من اسیر و بنده زر خرید شوهرم هستم که مجبور باشم، این قدر با او مدارا کنم؟»

احساسات خام را کنار بگذار و هوشمند و عاقبت اندیش باش! هنر زن در این است که در چنین مواقع دشواری ، با همسرانشان سازگاری کند.

نویسنده : توپ تاپ