سم الله الرحمن الرحیم اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخآء ِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِی الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمان. ِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْث. َ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی. السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَة. َ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل. َ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد. وَ الِهِ الطّاهِرین اللهم عجل لولیک الفرج

 

 

 

 

ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺷﻤﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻐﺾ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺳﻂ ﺳﯿﻨﻪ ﻓﺸﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺟﻤﻌﻪ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﻟﮕﯿﺮﻡ ﮐﺮﺩ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺭﺩﻡ ﺁﻗﺎ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﮐﻦ، ﮔﺮﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺭﺍﻫﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺩﻟﻢ ﭘﯿﺶ ﻧﺒﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺳﺆﺍﻟﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻧﻤﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺳﻮﺩ ﻧﺒﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﺬﺭﯼ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺘﺎﺟﻢ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ

 

 

 

 

 

 

کجایی ای همیشه پیدا از پس ابرهای غیبت...

 

 

ما التماس روز ظهور توأیم لیک هر وقت، هر زمان که دلت بود میرسی روزی تو میرسی و علی شاد میشود بغض گلوی فاطمه آزاد میشود

 

 

یاصاحب الزمـــــــــآن..فقیر گوشه نشین محبتت هستم.بساز با دل آنکه فقط تورا دارد...

 

 

 

 

 

مهربانم عالم از آن توست چرا غریبانه میگردی#اللهم

 

 

 

 

 

کوله بارت بر بند ، شاید این چند سحر فرصت آخر باشد که به مقصد برسیم بشناسیم خدا و بفهمیم که یک عمر چه غافل بودیم ، میشود آسان رفت میشود کاری کرد که رضا باشد او . ای سبک بال ، در دعای سحرت ، هرگز از یاد نبر ، من جا مانده بسی محتاجم . . . التماس دعا

 

بی مهر تو ای یار در این دام نبودم / در دایره ی عشق وفادار نبودم / بی لطف طبیبانه ی تو ،بر سر بالین/بر خال لبت، عاشق بیمار نبودم /آواره ی هر خانه ی ویران شده بودم/گر بر سر کوی تو،گرفتار نبودم/مهر تو مرا بر سر بازار ، کشانده/ ورنه به جمال تو، خریدار نبودم/با گوشه ی چشم تو، دلم میل جنون کرد/من بی نظرت، با غم تو یار نبودم/بر قلب من خسته دوصد جلوه نمودی/افسوس که من محرم اسرار نبودم/تا آنکه دو چشمم به جمال تو بیفتد/با دیده ی خود کاش گنه کار نبودم/تو در همه جا بودی،من دور ز رویت/گویا که دمی طالب دیدار نبودم/هر شب مه رخسارتو گردید پدیدار/لیکن من سرگشته که هوشیار نبودم/تو هر سحر، از کوچه گذر کردی و رفتی/اما من غفلت زده بیدار نبودم/اکنون چه کنم بهر وصالت ،گل نرگس/عمریست که من زایر رخسار نبودم/من گر چه شکستم همه دم عهد تو ،اما /با هیچ کسی جز تو وفادار نبودم....یابن الحسن