پدرم تاج سرم چشم به راهت بودم                             همه دم عاشق لبخند نگاهت بودم

ای فلک از چه زدی آتش غم بر جگرم                         کاش جای پدرم من سر راهت بودم

 ای سفر کرده به معراج به یادت هستیم                ای پدر ما همگی چشم به راهت هستیم

تو سفر کردی وآسوده شدی از دوران                    همه ماتم زده هر لحظه به یادت هستیم

 

گریه کردم اشک بر داغ دلم مرهم نشد                   ناله کردم ذره ای از دردهایم کم نشد
از گلستان بوی گل بسیار بوئیدم ولی                      از هزاران گل گلی همچون پدر پیدا نشد

 

 

 

 

 

چون سایه ی رب بر سر ما سایه پدر بود

                                         برسایه ی رب در صحف همسایه پدر بود

ایزد چو بفرمود که او رب صغیر است

                                               در دفتر عشق آیه و سرمایه پدر بود

در گلشن هستی چو خدا دانه ی ما کاشت

                                                 بر ریشه ی ما آب،پدر مایه پدر بود                  

در باغ وجود آفت و نقصان وملالست

                                                    در دفع هم آرایه و پیرایه پدر بود

افلاک اگر برسر ما پایه ندارند

                                            در هستی ما خیمه و هم پایه پدر بود

آن کیست شود مست؟ زخون جگر خویش

                                        آنکس که چو "سرخی" پدر،الغایه پدر بود  

ای پدر رفتی و یاد تو نرفت            دل برفت، شادی برفت، امید رفت

حال در سوک تو بنشسته ایم                   زنده ایم اما ز دل بشکسته ایم

 

 

شعری بسیار زیبا برای پدرانی که در جمع ما نیستند

پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل

تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من

یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند

مرگ، گرگ تو شد، ای یوسف کنعانی من

مه گردون ادب بودی و در خاک شدی

خاک، زندان تو گشت، ای مه زندانی من

از ندانستن من، دزد قضا آگه بود

چو تو را برد، بخندید به نادانی من

آن که در زیر زمین، داد سر و سامانت

کاش میخورد غم بی‌سر و سامانی من

بسر خاک تو رفتم، خط پاکش خواندم

آه از این خط که نوشتند به پیشانی من

رفتی و روز مرا تیره تر از شب کردی

بی تو در ظلمتم، ای دیدهٔ نورانی من

بی تو اشک و غم و حسرت همه مهمان منند

قدمی رنجه کن از مهر، به مهمانی من

صفحهٔ روی ز انظار، نهان میدارم

تا نخوانند بر این صفحه، پریشانی من

دهر، بسیار چو من سربگریبان دیده است

چه تفاوت کندش، سر به گریبانی من

عضو جمعیت حق گشتی و دیگر نخوری

غم تنهائی و مهجوری و حیرانی من

گل و ریحان کدامین چمنت بنمودند

که شکستی قفس، ای مرغ گلستانی من

من که قدر گهر پاک تو میدانستم

ز چه مفقود شدی، ای گهر کانی من

من که آب تو ز سرچشمهٔ دل میدادم

آب و رنگت چه شد، ای لالهٔ نعمانی من

من یکی مرغ غزلخوان تو بودم، چه فتاد

که دگر گوش نداری به نوا خوانی من

گنج خود خواندیم و رفتی و بگذاشتیم

ای عجب، بعد تو با کیست نگهبانی من!