افتادگی تدریجی ناخن از بستر آن را اونیکولیز می‌گویند. آسیب و در نتیجه آن ایجاد زخم به عنوان عامل اصلی ایجاد این نوع بیماری محسوب می‌گردد، اما عوامل دیگری نیز ممکن است منجر به ایجاد این نوع بیماری گردد که بهتر است برای پی‌بردن دقیق به آن‌ها به پزشک خود مراجعه نمایید. دکتر به شما در تشخیص علت اساسی ایجاد این بیماری و درمان آن کمک خواهد کرد، همچنین درصورتی که دلیل بیماری شما قرارگیری در معرض رطوبت و یا مواد شیمیایی باشد، پزشک با در نظرگرفتن توصیه‌ها و اقدامات پیشگیرانه به درمان شما کمک خواهد نمود.

تشخیص منشأ بیماری

به محض مشاهده علائم بیماری به پزشک خود مراجعه نمایید. پزشک شما به بررسی عوامل تأثیرگذار در ایجاد بیماری خواهد پرداخت، همچنین ممکن است نمونه‌ای از بافت زیر ناخن شما را بمنظور بررسی وجود قارچ و یا عفونت مورد بررسی و آزمایش قرار دهد، لذا توصیه می‌گردد که به محض مشاهده علائم زیر به پزشک خود مراجعه نمایید:

-یک یا چند ناخن شما از بستر خود جدا شده‌اند.

-مرز میان بستر ناخن با سفیدی بیرون ناخن شما شکلی غیریکنواخت دارد.

-بخش اعظمی از ناخن شما کدر و بی‌رنگ شده‌است.

-تعدادی از ناخن‌های شما دچار خم‌شدگی شده‌اند.

دکتر خود را از داروهایی که در حال مصرف آن‌ها هستید، آگاه نمایید. ممکن است که برخی از داروها ناخن‌های شما را در برابر تابش نور خورشید حساس نماید که استفاده از اینگونه داروها منجر به افتادگی ناخن از بستر آن می‌گردد. داروهایی که به عنوان پیورالن، تتراسایکلین و فلوروکینولون محسوب و طبقه‌بندی می‌شوند، مولد ایجاد حساست ناخن در برابر تابش نور خورشید می‌باشند. همچنین درباره داروهایی که پیش از این نیز مصرف کرده‌اید با دکتر خود صحبت نمایید، چرا که ممکن است در ایجاد بیماری شما تأثیر‌گذار بوده باشند.

دکتر را از سابقه بیماری‌های پوستی- به عنوان مثال بیماری پسوریازیس یا صدف پوستی- مطلع نمایید. در نظر داشته باشید که ابتلاء شما به بیماری پسوریازیس در گذشته، احتمال ابتلاء شما به بیماری اونیکولیز را افزایش می‌دهد. در صورت منتفی بودن ابتلاء شما به بیماری پسوریازیس در گذشته، در مورد مشکلات پوستی که اخیراً داشته‌اید با دکتر خود صحبت نمایید. از علائم ابتلاء به بیماری پسوریازیس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

-خشک شدن، ترک برداشتن و یا خونریزی سطحی پوست

-به وجود آمدن لکه‌های سرخ بر روی پوست

-ایجاد نشانه‌های نقره‌ای مانند بر روی سطح پوست

-ایجاد خارش، سوزش و درد در نقاطی از پوست

دکتر خود را درباره جراحاتی که اخیراً به دست و یا پای شما وارد شده‌است، مطلع نمایید. آسیب‌دیدگی بستر ناخن منجر به رشد تدریجی و بدون درد بیماری اونیکولیز می‌گردد. همچنین لازم است با دکتر خود درباره صدمات و جراحات وارد شده به ناخن‌های خود صحبت کنید، این صدمات ممکن است ناشی از وارد شدن ضربه به ناخن شما باشد که در این حالت ممکن است که ناخن شما دچار بریدگی گردد، همچنین بهتر است که در مورد حوادثی چون برخورد انگشت پای شما با شی دیگر، برخورد درب ماشین به انگشتان شما به هنگام بستن درب و سایر عوامل آسیب‌دیدگی با دکتر خود صحبت نمایید.

تمام دلایل احتمالی را که در ایجاد بیماری شما مؤثر است را مورد توجه قرار دهید. عوامل تشدید کننده محیطی به مرور زمان زمینه را برای ایجاد بیماری اونیکولیز فراهم می‌کند. نظافت شخصی و همچنین فعالیت‌های فیزیکی خود را تحت نظر داشته باشید تا به دلایل احتمالی بروز بیماری خود پی ببرید. از عوامل تشدید کننده محیطی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

-استفاده طولانی مدت از آب، به عنوان مثال تداوم شنا کردن و یا ظرف شستن

-به‌کارگیری مداوم لاک ناخن، ناخن‌های مصنوعی و همچنین پاک‌کننده لاک ناخن

-تماس زیاد با محصولات شیمیایی مورد استفاده بمنظور ضد عفونی یا پاک کردن

-استفاده از کفش‌های نامتعارف که هنگام راه‌رفتن فشار زیادی بر انگشتان پا وارد می‌کنند.

شیوه درمان اونیکولیز

ناخن‌هایی را که در آستانه جدا شدن از بستر می‌باشد را جدا نمایید، چرا که ناخن‌هایی که در آستانه جدا شدن هستند، مستعد ایحاد جراحت می‌باشند. در صورتیکه خود اقدام به جدا نمودن اینگونه ناخن‌ها کنید، ممکن است به درد، جراحت و عفونت منجر گردد، لذا از دکتر خود بخواهید تا درصورت امکان او این را برای شما انجام دهد. لازم به ذکر است که درصورتیکه بستر ناخن شما دچار عفونت شده است، کندن و جدا کردن ناخن سبب می‌گردد تا داروها مستقیما بر روی محل مربوطه قرار گیرند که این اقدام روند درمان را سرعت خواهد بخشید.

برای از بین بردن عفونت قارچی موجود در بستر ناخن، از داروی ضد قارچ استفاده نمایید. لازم است پیش از رشد مجدد ناخن‌های جدا شده، آلودگی‌های عفونی و قارچی موجود در بستر ناخن پاک گردد، این عمل با تجویز داروی ضد قارچ از جانب پزشک صورت می‌گیرد. داروی ضد قارچی بایستی دقیقاً به میزان تجویز شده پزشک مورد استفاده قرار گیرد تا ناخنی سالم مجدداً رشد نماید. داروهای خوراکی متناسب با آلودگی عفونی بایستی به مدت 6 الی 24 هفته مورد استفاده قرار گیرد، همچنین کرم و پماد ضدعفونی کننده بایستی روزانه در اطراف بستر ناخن استفاده شود تا به مرور زمان آلودگی‌های عفونی را از میان ببرد. لازم به ذکر است که داروهای خوراکی نسبت به داروهای موضعی بسیار کارآمدتر هستند، اما دارای عوارض جانبی مخرب بخصوص برای کبد می‌باشند. لازم است که بعد از مصرف دارو به مدت 6 الی 12 هفته مجدداً بمنظور پیگیری روند درمان به پزشک خود مراجعه نمایید.

با مراجعه به پزشک نسب به کسب آگاهی در مورد شیوه‌های درمانی پسوریازیس اقدام نمایید. پسوریازیس یکی از عوامل رایج در ابتلاء فرد به بیماری اونیکولیز محسوب می‌گردد. با مراجعه به پزشک در مورد انواع شیوه‌های درمانی صحبت نمایید تا در نهایت درمانی مؤثر برای بیماری پسوریازیس یافته شود. رایج‌ترین شیوه‌های درمانی برای این بیماری عبارتند از:

-مصرف داروهایی چون متوترکسات، سیکلوسپورین و رتینوئیدها

-به‌کارگیری داروهای موضعی مانند کورتیکواستروئیدها، ویتامین D، آنترالین، مهارکننده‌های کلسیمینین، اسید سالیسیلیک و رتینوئیدهای موضعی

-به‌کارگیری درمان‌های نوری به عنوان مثال فتوتراپی UVB، فتوتراپی باند باریک UVB و لیزر درمانی اگزیمر

-استفاده از درمان‌های طبیعی جایگزین مانند آلوئه ورا، روغن ماهی و انگور ارگان برای مصارف موضعی

درصورتیکه بدن شما دچار کمبود مواد معدنی و ویتامین است، از پزشک خود بخواهید تا برای شما نسبت به رفع این کمبودها مکمل‌ تجویز نماید. کمبود ویتامین و مواد معدنی منجر به ضعیف و شکننده شدن ناخن می‌گردد، همچنین در صورت ابتلاء به بیماری اونیکولیز سبب کند شدن رشد مجدد ناخن‌های شما خواهد گردید. لذا از دکتر خود درخواست نماید تا با تجویز مکمل، شما را در بازیابی قدرت ناخن‌هایتان یاری دهد، به عنوان مثال مصرف قرص آهن و ویتامین B منجر به تقویت ناخن‌ها و بهبود وضعیت آن‌ها می‌گردد. مصرف روزانه مولتی‌ ویتامین باعث افزایش سطح ویتامین‌های مورد نیاز برای بدن شما خواهد گردید که سلامت کلی بدن شما را تضمین می‌کند. دکتر شما ممکن است رژیم غذایی شما را بمنظور مصرف ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن تغییر دهد.

ناخن‌های خود را درصورت خیس شدن با یک عامل خشک‌کننده التیام دهید. ناخن‌های دست و یا پای خود را که در حال بهبود هستند با یک عامل خشک‌کننده خشک نمایید تا رطوبت اضافی موجود بر روی آن‌ها سبب تشدید عفونت نگردد. از دکتر خود بخواهید تا عامل خشک‌کننده‌ای مانند الکل 3 درصد تیمول تجویز نماید. ماده خشک‌کننده رطوبت را بطور مستقیم با کمک قطره‌چکان و یا برس بر روی ناخن خود پخش کنید. عامل خشک‌کننده را بایستی در طول مدت درمانی خود و به مدت 2 الی 3 ماه به‌ کار گیرید.

پیشگیری از اونیکولیز

ناخن‌های خود را همواره در طول روز خشک و تمیز نگه دارید. ناخن‌های خود را در طول روز بطور مرتب با صابون بشویید تا از رشد قارچ و باکتری در زیر ناخن جلوگیری نمایید. ناخن‌ها را پس از شست و شو بطور کامل خشک کنید.

کفش‌هایی بپوشید که کاملاً مناسب شما باشد. کفش‌های کوچک باعث ایجاد فشار و در نتیجه وارد آمدن آسیب به انگشت‌های پای شما می‌گردد، لذا استفاده طولانی مدت از اینگونه کفش‌ها منجر به بروز بیماری اونیکولیز خواهد گردید.

از پوشیدن طولانی مدت کفش‌های مرطوب و خیس اجتناب نمایید. رطوبت موجود بر روی پا زمینه را برای رشد قارچ در زیر ناخن فراهم می‌آورد که منجر به بروز اونیکولیز می‌گردد، لذا در صورت پیاده‌روی و ورزش در محیط‌های مرطوب و خیس از کفش‌های ضدآب استفاده نمایید، همچنین پس از پیاده‌روی و ورزش جوراب‌های خیس خود را بمنظور جلوگیری از رشد قارچ در زیر ناخن تعویض کنید. کفش‌های خود را پیش از استفاده مجدد از آن‌ها در معرض هوا قرار دهید تا کاملاً خشک گردد. توصیه می‌گردد در صورتی که زیاد ورزش می‌کنید از کفش‌های ورزشی ضدآب استفاده نمایید تا از بروز اونیکولیز جلوگیری گردد.

هنگام شستن و تمیز کردن از دستکش استفاده نمایید. تداوم طولانی مدت استفاده از آب و همچنین مواد شیمیایی به هنگام شست و شو و تمیز کردن منجر به بروز اونیکولیز می‌گردد، لذا هنگام شست و شوی ظروف و یا دیگر وظایف مشابه با به‌کارگیری دستکش‌های لاستیکی از دستان خود محافظت کنید.

همواره ناخن‌های خود را کوتاه نگه دارید و به بهداشت آن‌ها توجه ویژه داشته باشید. تجمع رطوبت و در نهایت رشد باکتری در زیر ناخن‌های دراز به مراتب بیشتر از ناخن‌های کوتاه می‌باشد که خطر ابتلاء به اونیکولیز را افزایش می‌دهد، لذا همواره آن‌ها را با ناخن‌گیر کوتاه کنید و لبه‌های آن‌ها را صاف و هموار نمایید.

---

در ادامه ببینید :

چگونه از ناخن های خود مراقبت کنیم

چگونه ناخن هایمان را دراز و قوی کنیم

---