آبسه مقعدی یا فیستول چیست؟

آبسه مقعدی یک حفره عفونی پر از چرک است که در نزدیکی مقعد یا روده وجود دارد. نود درصد آبسه ها در نتیجه عفونت حاد در غدد داخلی مقعد به وجود می آید.گاهی اوقات ، باکتریها ، مواد مدفوع یا مواد خارجی می توانند یک غده مقعدی و سوراخی را درون بافت اطراف مقعد یا رکتوم مسدود کنند ، یا ممکن است در حفره ای بنام آبسه جمع شوند.

فیستول مقعد (که معمولاً فیستول آنو هم گفته می شود) اغلب نتیجه آبسه مقعدی پیشین یا کنونی است. این در 50٪ بیماران مبتلا به آبسه رخ می دهد. آناتومی طبیعی شامل غده هایی کوچک درست در داخل مقعد است. فیستول حفره ای است که زیر پوست تشکیل می شود و غدد عفونی را به یک آبسه وصل می کند. فیستول با آبسه یا بدون آن وجود دارد و امکان دارد فقط به پوست باسن نزدیک دهانه مقعد وصل شود.

طبقه بندی

آبسه های مقعدی با توجه به محل قرارگیری آنها لا توجه به با ساختارهای تشکیل دهنده و احاطه ی مقعد و راست روده طبقه بندی می شوند: دورانی ، ایسکویانال ،اینترفینستریک و سوپراولاتور. ناحیه دورانی شایع ترین فیستول و کمترین آن سوپراولاتور است. اگر هر یک از این انواع خاص آبسه تا حدی در اطراف مقعد یا روده بزرگ پخش شود ، به آن آبسه نعل اسبی گفته می شود.

فیستول ها بر اساس اینکه با کدام با بخش از مجموعه اسفنکتر مقعد(ماهیچه هایی که به ما اجازه می دهند مدفوع خود را کنترل کنیم)  ارتباط دارند طبقه بندی می شوند. آنها به عنوان طبقه اینترفینستریک ، ترانسفینستریک ، سوپرفینسترتیک و طبقه بندی می شوند. اینترفینستریک متداول ترین و اکستراسفنکتریک کمترین شیوع را است. این طبقه بندی ها چون به جراح در تصمیم گیری های درمانی کمک می کند اهمیت دارد.

علائم

درد، بی اشتهایی ، تورم ، قرمزی پوست و تب شایع ترین علائم آبسه است. گاهی اوقات ، ممکن است خونریزی رکتوم یا علائم ادراری مثل مشکل در شروع جریان ادرار یا ادرار دردناک وجود داشته باشد.

بیماران مبتلا به فیستول معمولاً سابقه آبسه مقعدی که قبلاً تخلیه شده را دارند. درد آنورکتال ، زهکشی از پوست محیطی ، تحریک پوست اطراف و گاها خونریزی رکتوم می تواند علائم فیستول آنو باشد.

معاینه

یک تاريخچه دقيق در مورد علائم آنوركتال و تاريخچه پزشكي گذشته آن ضروري است که به دنبال آن معاينه پزشكي انجام مي شود. یافته های متداول که منجر به تشخیص آبسه مستقیم می شوند می تواند تب ، قرمزی ، تورم و حساسیت به لمس باشند. با این حال ، در حالی که اکثر آبسه ها در خارج از پوست اطراف مقعد قابل مشاهده هستند ، فهمیدن این نکته که مهم است که امکان دارد علائم خارجی برای آبسه وجود نداشته باشد ، غیر از شکایت و ناله از درد روده. تست دیجیتال مقعدی ممکن است باعث درد شدیدی شود.

معمولاً هنگام تشخیص فیستول مقعد ، حفره ای خارجی که چرک ، خون یا مدفوع را تخلیه می کند را معاینه می کنند. بافت باز شده در حفره بیرونی حاکی از یک فیستول خوب است. امتحان دیجیتال مقعدی ممکن است چرکی در حفره خارجی ایجاد کند. بعضی از فیستول ها بطور خود به خود بسته می شوند و تخلیه آن ممکن است متناوب باشد و شناسایی آنها در هنگام مراجعه به مطب دشوار است.

استفاده از مطالعات شناختی

اکثر آبسه های مقعدی و فیستول آنو بر اساس یافته های بالینی تشخیص داده و مدیریت می شوند. گاهی اوقات ، مطالعات بیشتر می تواند به تشخیص حفره فیستول کمک کند. امروزه ، هم سونوگرافی سنتی دو بعدی و هم سه بعدی اندوونال شیوه ای بسیار مؤثر برای تشخیص آبسه عمقی بیرونی ، شناسایی یک آبسه نعل اسبی و ترسیم مسیر دستگاه فیستول است. این ممکن است با افزایش تزریق پراکسید هیدروژن به داخل لوله فیستول (از طریق باز خارجی) ترکیب شود. سی تی اسکن می تواند برای بیمارانی که عفونت های پیچیده دارند و یا سایر شرایط پزشکی که ممکن است به طور مشابه ایجاد شود ، مانند بیماری کرون مفید باشد. نشان داده شده است كه MRI لگن تا 90٪ از دقت نقشه برداري دستگاه فيستول و شناسايي حفره هاي داخلي برخوردار است.

درمان آبسه مقعدی

درمان آبسه در بیشتر شرایط ها به وسیله تخلیه با جراحی است. برشی در پوست در نزدیکی مقعد انجام می شود تا عفونت تخلیه شود. این کار را می توان در مطب پزشک با بی حسی موضعی یا در اتاق عمل تحت بی حسی عمیق تر انجام داد. بستری شدن در بیمارستان ممکن است برای بیمارانی که مستعد ابتلا به عفونتهای مهمتری هستند ، از جمله دیابتی ها لازم باشد...

حداکثر 50٪ از زمان تخلیه آبسه ، ممکن است یک حفره (فیستول) باقی بماند و غده مقعدی آلوده را به پوست خارجی وصل کند. این به طور معمول مستلزم نوعی تخلیه از حفره خارجی است. اگر فیستول باز شود ، ممکن است آبسه مکرر ایجاد شود. تا زمانی که فیستول از بین برود ، بسیاری از بیماران چرخه های مکرر درد ، تورم و تخلیه را همراه با دوره های بهبودی با فاصله خواهند داشت.

آنتی بیوتیک ها به تنهایی جایگزین مناسبی برای تخلیه عفونت هستند. افزودن روتین آنتی بیوتیک ها به عمل تخلیه باعث کاهش زمان بهبودی نمی شود و یا امکان عود مجدد آبسه های بدون عارضه را کاهش نمی دهد. شرایطی وجود دارد که در آن آنتی بیوتیک ها نشان داده می شوند ، مانند بیمارانی که ایمنی آن ها به خطر افتاده یا تغییر یافته یا در تنظیم گسترش پیدا کردن عفونت در پوست. انجمن قلب آمریکا استفاده از آنتی بیوتیک ها را برای بیماران مبتلا به دریچه های پروتز ، اندوکاردیت باکتریایی قبلی ، بیماری مادرزادی قلب و گیرندگان پیوند قلب با آسیب شناسی دریچه توصیه می کند. یک بحث کلی درباره سابقه پزشکی شما و معاینه فیزیکی برای تعیین اینکه آیا آنتی بیوتیک ها ظاهر می شوند دارای اهمیت هستند.

درمان فیستول مقعدی

در حال حاضر هیچ درمانی برای این مسئله در دسترس نیست و تقریباً همیشه جراحی برای درمان کردن  فیستول مقعدی الزامی است. اگر فیستول سر راست باشد (شامل حداقل عضله اسفنکتر) ، ممکن است فیستولوتومی انجام شود. این روش مستلزم جدا نشدن دستگاه و در نتیجه اتصال داخلی کانال مقعد به حفره بیرونی و ایجاد شیار است که از داخل به بیرون بهبود می یابد.

جراحی ممکن است همزمان با تخلیه آبسه انجام شود ، اگرچه بعضی اوقات فیستول تا هفته ها یا سالها پس از تخلیه اولیه ظاهر نمی شود. فیستولوتومی یک درمان طولانی مدت با میزان موفقیت بالایی است (97٪ 92-). این میزان موفقیت بالا باید متعادل باشد ، با این وجود با تغییرات احتمالی در خویشتن داری بیمار (توانایی کنترل مدفوع) ، از آنجا که عضله اسفنکتر مقعد در یک فیستولوتومی تقسیم می شود ، خطر تغییر در توانایی بیمار برای نگه داشتن مدفوع بیشتر می شود. بنابراین ، جراح باید ارزیابی کند که آیا فیستولوتومی برای بیمار معین مناسب است یا خیر.

علاوه بر فیستولوتومی ، تعدادی گزینه درمانی دیگر برای فیستول مقعدی وجود دارد که شامل تقسیم عضلات اسفنکتر نیست. تزریق چسب فیبرین یکی از این گزینه ها است که در آن ، چسب فیبرین به داخل لوله فیستول تزریق می شود تا با هدف درگیر شدن در بافت اطراف مجاری دستگاه از بین رود. این مزیت را دارد که از تقسیم هر عضله اسفنکتر خودداری کند و از این طریق خویشتن داری را حفظ کند. در حالی که با استفاده از این رویکرد ، میزان شکست نسبتاً بالایی وجود دارد ، هیچ چیز غیرقابل جبرانی به وجود نمی آورد (خطر ابتلا به از دست دادن کنترل مدفوع) و ممکن است تکرار شود.

یک شیار فیستول مقعدی ماده ای دراز است که در طول فیستول قرار می گیرد تا فضای دستگاه را پر کند و خود را درون بافت اطراف آن بگنجاند. این افزونه همچنین این مزیت را دارد که نیازی به تقسیم عضله اسفنکتر نیست. با این حال ، مانند چسب فیبرین ، از میزان موفقیت نسبتاً کمی برخوردار است ، در حالی که بیشتر مطالعات موفقیت را کمتر از 50٪ نشان می دهند.

فلپ اندووال پیشرفته روشی است که معمولاً برای فیستول های پیچیده یا برای بیمارانی که دارای خطر بالقوه برای بیماری بی اختیاری از یک فیستولوتومی سنتی هستند ، محفوظ است. در این روش ، باز شدن داخلی فیستول توسط بافت بومی و سالم در تلاش برای بستن نقطه مبدا فیستول پوشانده می شود. میزان عود تا 50٪ موارد گزارش شده است. برخی شرایط مانند بیماری کرون ، بدخیمی ، بافت پرتودرمانی و عمل قبلی برای ترمیم و سیگار کشیدن احتمال شکست را افزایش می دهد. اگرچه ماهیچه اسفنکتر در این روش تقسیم نشده است ، اما همچنان بی اختیاری خفیف تا متوسط گزارش شده است.

یکی دیگر از روشهای درمان فیستول مقعدی به غیر تقسیم اسفنکتر ، روش  لیفت (بستن دستگاه فیستول بینابینی) است. این روش شامل تقسیم دستگاه فیستول در فضای بین عضلات اسفنکتر داخلی و خارجی است. این روش از تقسیم عضله اسفنکتر جلوگیری می کند ، اما به اندازه کافی در دراز مدت انجام نشده است تا به اندازه کافی موفقیت آن یا مناسب ترین موارد برای سنجش آن را ارزیابی کند.

بسیاری از این فرآیند ها می توانند به صورت سرپایی انجام شوند ، اما در موارد خاصی ، ممکن است نیاز به بستری باشد. در نظر بگیرید یک متخصص در جراحی روده بزرگ و روده را با تعداد عمل هایی که برای معالجه فیستول انجام داده ، شناسایی کنید.

ستون((seton چیست؟

همانطور که در بالا ذکر شد ، اگر مقدار قابل توجهی از عضله اسفنکتر در دستگاه فیستول قرار داشته باشد ، ممکن است فیستولوتومی به عنوان روش اولیه توصیه نمی شود. جراح شما ممکن است محل اولیه قرار دادن یک ستون تخلیه را توصیه کند. این اغلب یک قطعه نازک از لاستیک یا بخیه است که در کل دستگاه فیستول قرار می گیرد و انتهای ستون (یا تخلیه) جمع شده و ایمن می شوند و به این ترتیب یک حلقه در اطراف مقعد که شامل دستگاه فیستول است تشکیل می شود. ستون ممکن است به مدت 8-12 هفته (یا به طور نامحدود در موارد منتخب) در محل خود باقی بماند ، با هدف تأمین زهکشی کنترل شده ، از این طریق اجازه می دهد تا همه التهاب فروکش کرده و یک جای زخم را در امتداد دستگاه فیستول تشکیل دهد. این با حداقل درد همراه است و هنوز هم می توانید عملکرد طبیعی روده را با یک ستون در محل داشته باشید. هنگامی که همه التهاب برطرف شد و دستگاه بالینی شکل گرفت ، ممکن است همه گزینه های مختلف جراحی که در بالا شرح داده شده است را مانند فرآیند مرحله ای در نظر بگیرید.

درمان فیستول در بیماری کرون

فیستول آنو در بیماری کرون بسیار متداول است ، یک بیماری التهابی مزمن است که می تواند بر هر بخشی از دستگاه گوارش تأثیر بگذارد. بیماران مبتلا به بیماری کرون در معرض خطر ابتلا به بی اختیاری مدفوع هستند زیرا بیماری آنورکتال کرون تمایل به عود دارد و ممکن است منجر به انجام عمل های متعدد از جمله عضله اسفنکتر شود. این مهم است که اذعان کنیم که درمان اصلی فیستولهای دورانی کرون پزشکی است ، جراحی برای معالجه عفونت و گاهی اوقات به عنوان مکمل درمان پزشکی اختصاص دارد. درمان باید به بیمار خاص اختصاص داده شود و عواملی را شامل شود که می توانند پتانسیل بی اختیاری مدفوع را افزایش دهند.

هستند

برداشت از لیست جراحی چیست؟

درد بعد از عمل با قرص های ضد درد ، فیبر و ملین های فله ای کنترل می شود. بیماران باید در خانه وقت خود را با استفاده از حمام های برنامه ریزی کنند و از یبوست که می تواند با داروهای ضد درد در ارتباط باشد جلوگیری کنند. در مورد مراقبت خاص و زمان دوری از کار قبل از عمل با جراح خود صحبت کنید تا خود را برای مراقبت های بعد از عمل آماده کنید.

آیا می توان آبسه یا فیستول را دوباره پیدا کرد؟

همانطور که قبلاً نیز گفته شد ، ممکن است حداکثر 50٪ از آبسه ها دوباره به عنوان آبسه دیگر یا به عنوان یک فیستول صریح ظاهر شوند. با وجود درمان مناسب و بهبود کامل ظاهری ، فیستول ها به طور بالقوه عود می کنند ، با میزان عود به تکنیک خاص جراحی بستگی دارد. در صورت بروز علائم مشابه ، که نشان دهنده عود است ، توصیه می شود که یک جراح روده بزرگ و روده را برای مدیریت وضعیت خود پیدا کنید.

جراح روده بزرگ و رکتال چیست؟

جراحان روده بزرگ و روده متخصص در زمینه جراحی و غیر جراحی بیماری های روده بزرگ و مقعد هستند. آنها آموزش جراحی پیشرفته را در زمینه درمان این بیماری ها و همچنین آموزش کامل جراحی عمومی انجام داده اند. آنها در درمان هر دو بیماری خوش خیم و بدخیم روده بزرگ ، روده بزرگ و مقعد کاملاً آگاه هستند و قادر به انجام معاینات غربالگری هستند و در صورت مشخص بودن این عمل می توانند شرایط جراحی را انجام دهند.

سلب مسئولیت

انجمن جراحان روده بزرگ و روده بزرگ آمریکا با پیشبرد علم ، پیشگیری و مدیریت اختلالات و بیماری های روده بزرگ و مقعد ، به اطمینان از مراقبت با کیفیت بالا از بیماران اختصاص داده است. این بروشورها فراگیر هستند اما نسخه ای نیستند.

هدف ارائه اطلاعات در مورد بیماری ها و فرآیندهای آن است ، نه اینکه یک شکل خاص از درمان را دیکته کنند. آنها برای استفاده از همه پزشکان ، کارکنان مراقبت های بهداشتی و بیمارانی که مایل به اطلاعات در مورد مدیریت شرایط مورد نظر هستند ، در نظر گرفته شده اند. باید دانست که این بروشورها نباید شامل کلیه روشهای مناسب مراقبت یا منحصر به فرد از روشهای مراقبت منطقی جهت دستیابی به نتایج مشابه تلقی شوند. داوری نهایی در مورد مناسب بودن هر روش خاص باید با توجه به کلیه شرایطی که فرد بیمار ارائه می دهد ، توسط پزشک انجام شود.

---

مطلب پیشنهادی :

چرا در درمان فیستول های مقعدی با مشکلات زیادی مواجه هستیم؟

---